Mijn bevalverhaal: ‘De ‘ring of fire’ duurde wel vijf minuten’

Geen enkele bevalling is hetzelfde. In deze bevallingsverhalen vertellen moeders over hun eigen ervaringen. Deze week deelt Maaike haar bevalverhaal.

‘Mijn zwangerschap zelf begon al als een verrassing, haha. Mijn vriend en ik gingen samenwonen en kregen op 3 maart 2022 de sleutels van ons mooie huisje. Druk druk druk waren we en ik denk daarom de reden dat ik niks in de gaten had. Ineens werd ik ‘ongesteld’, maar dit stopte na twee dagen weer, kwam na een dag terug en stopte toen weer. Ik besloot voor de zekerheid een zwangerschapstest te halen, maar deze was negatief. Ik dacht dat het door de stress en alle drukte van de verhuizing kwam dat mijn menstruatie wat ontregelt wat.

Mijn menstruatie bleef vervolgens twee weken uit en ik besloot op 21 maart om nogmaals testen. Ik zit op de wc en plas over dat stomme stokje heen – waar je altijd moeite voor moet doen om goed te richten, haha. Ik leg hem neer en op het moment dat ik hem weg leg is letterlijk binnen één seconde de streep donkerblauw. Alsnog legde ik hem weg, want ik besefte het heel even niet. Al gauw realiseerde ik me: dit zijn twee dikke blauwe strepen. Ik ben zwanger!

Ik koos voor een inleiding

Helaas begon toen de ellende. Ik kreeg tig blaasontstekingen en -infecties en drie, ja je leest het goed, drie keer Covid. Mijn lichaam was op! Amira was een hele drukke baby in de buik, ook al was ze aan de kleine kant. Ik heb aan de andere kant vaak genoeg aan de CTG gelegen omdat ik haar juist niet meer voelde. Zo’n angstaanjagend gevoel. Mijn lichaam was zo op dat ik heb gevraagd om een inleiding en op dinsdag 22 november kregen we te horen dat ik de 24e een ballonnetje zou krijgen.

Donderdag 24 november was het zo ver. Ik moest ‘s avonds naar het ziekenhuis komen om de ballon te laten plaatsen en mocht toen weer naar huis. Ik zat net op de bank toen ik mega krampen kreeg. Ik ging even naar het toilet en schrok me daar kapot, want ik zat compleet onder het bloed. Het stopte niet meer met stromen, alsof er een kraan openstond. Ik ging even onder de douche en ondertussen belde mijn man het ziekenhuis. We mochten direct komen en kregen te horen dat we ook moesten blijven slapen. Dat had eigenlijk niet meer voorkeur, omdat je dan zo’n lange zit hebt voordat je echt gaat bevallen. Maar goed, het zekere voor het onzekere.

Ring of fire

Die nacht viel om drie uur de ballon eruit en om zeven uur ‘s ochtends had ik zo’n 3 tot 4 centimeter ontsluiting. Aan het einde van de ochtend kreeg ik weeënopwekkers. Daar begon het dan. Ik kreeg een weeënstorm in mijn rug, die overging in mijn buik en mijn vliezen. Ik zat te wachten tot de kamer vrij zou komen waar een bad in stond, maar ik kon niet meer. Ik zei: geef me nu een ruggenprik! Ik had op dat moment vijf centimeter ontsluiting.

Om acht uur zat de prik erin en om tien over acht riep ik: IK MOET POEPEN! ‘Dat kan niet, je zit pas op vijf centimeter! Stoppen!’, zei de verloskundige. Ik riep ‘neee, haal iemand die me checkt!’. Er kwam een gynaecoloog de kamer in en toucheerde me. Ze keek me met grote ogen aan. ‘Wauw meid, je zit nu al op tien centimeter, je mag persen!’. Ik was vijftien minuten aan de persen, maar tijdens de ring of fire vielen mijn weeën plots weg. Vreselijk! Uiteindelijk werd om half negen ‘s avonds onze kleine Amira geboren.

Inmiddels is onze dochter 3,5 maand, wat gaat de tijd snel. Wat ik vooral heb geleerd is luisteren naar jezelf en je lichaam tijdens de zwangerschap. Ik heb vaak door moeten drukken bij de huisarts, maar uiteindelijk mijn gelijk gekregen: er was dan daadwerkelijk iets aan de hand. Luister dus naar je gevoel, dat klopt namelijk.’

Meer lezen?
Laura koos bewust voor ruggenprik: ‘Dat betekent niet dat ik de bevalling niet zelf heb gedaan’
Mijn bevalverhaal: alles ging zó snel, maar in alle rust en stilte zoals ik wilde