Moeder van een premature baby: dít had ik graag vooraf willen weten

Een moeder van een premature baby vertelt over de vijf inzichten die ze graag had willen weten voordat ze haar bevalling meemaakte. ‘Mijn bevalling leerde me de eerste en mogelijk meest cruciale les van het ouderschap: verwacht het onverwachte.’

Ik was 34 weken zwanger toen mijn vliezen braken. Ik was voor het eerst zwanger en wist niet dat het vruchtwater was wat ik verloor. Het was geen enorme plons zoals je ziet in de films: ik dacht dat het gewoon afscheiding was en hoorde bij het derde trimester. Om die reden wachtte ik een paar dagen voordat ik mijn verloskundige belde. Toen duidelijk werd dat het geen afscheiding was, maar vruchtwater, moest ik snel naar het ziekenhuis voor controle. Er is 24 uur nadat je vliezen breken immers kans op een infectie. 

Vier dagen later kwam ik thuis met een baby. Een te vroeg geboren baby. Iets wat ik nooit had verwacht mee te maken. Ik had me goed ingelezen over mijn zwangerschap en een uitgebreide bevalcursus gevolgd. Ik was voor mijn gevoel overal op voorbereid. Maar niet op alle ‘wat als-scenario’s’ van een vroeggeboorte. Die informatie kwam ik zelden tegen. 

Er zijn een paar dingen die ik graag erover wil delen aan mama’s die misschien in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten, maar ook aan ouders die zelf geen premature baby hebben en hierdoor wellicht meer begrip krijgen voor onze situatie. 

Wat ik had willen weten over een premature baby krijgen

Een premature bevalling kan iedereen overkomen

Ik was een gezonde 32-jarige vrouw toen ik met 35 weken beviel van mijn zoon. Zonder genetische voorgeschiedenis van vroeggeboorte – mijn moeder beviel 4 dagen na haar uitgerekende datum. Ik sportte, had een normale bloeddruk en at zo goed en gezond als mijn ochtendmisselijkheid toeliet. Er was geen reden om aan te nemen dat ik een vroeggeboorte zou krijgen.

Tijdens mijn bevallingscursus in het ziekenhuis vroeg ik de verpleegster die onze groep les gaf op welk moment ik mijn bevaltas moest inpakken. “Ik zou beginnen met 36 weken,” vertelde ze me. Het kwam nooit in me op dat dit te laat zou zijn. Nadat ik mijn zoon had gekregen, deelde ik mijn ervaring met zwangere vriendinnen en waarschuwde hen dat bevallen altijd kán gebeuren. Klamp je niet vast aan die uitgerekende datum. 

Ik wilde ook dat mijn vriendinnen – beter dan dat ik deed – naar hun lichaam zouden luisteren. Zelfs gezonde zwangerschappen verlopen niet altijd zoals gepland. Ik heb mijn gebroken vliezen veel te lang genegeerd. 

Het is een schokkende ervaring

“Je gaat hier niet weg zonder baby,” zei de klinisch verloskundige tegen me nadat ze had bevestigd dat ik vruchtwater lekte. Ik kon het nauwelijks geloven. Nog geen uur eerder was ik op mijn werk. Mijn kraamcadeaus lagen opgestapeld in mijn woonkamer. Ik had geen ziekenhuistas ingepakt en noch luiers gekocht. Ik had nog tijd, toch?! 

‘De baby komt vandaag’, zei ik tegen mijn man toen hij aankwam, terwijl de tranen over mijn wangen gleden. Hoewel ik dit hardop tegen hem kon zeggen, ontkende ik het van binnen volledig. Ik had de hele week geweigerd te geloven dat mijn vliezen waren gebroken. Zelfs toen ik naar het ziekenhuis reed, ging ik ervan uit dat ik gecontroleerd zou worden en naar huis zou worden gestuurd. Ik was niet klaar voor de baby.

Schok is een natuurlijke reactie op een vroegtijdige bevalling. Ik was zo gefocust op onze uitgerekende datum. Ik herinner me dat ik thuiskwam met mijn zoon en mijn werkschoenen naast de voordeur zag staan. Het leek onwerkelijk dat mijn leven in een paar korte dagen zo drastisch was veranderd. In de dagen die volgenden stond my village voor me klaar. Mijn zussen vulden onze koelkast, wasten de babykleertjes en richtten de kinderkamer. Mijn nicht stuurde me bergen luiers voor prematuurtjes.

Ik gaf mezelf de eerste weken na de bevalling de tijd om me aan te passen aan mijn nieuwe realiteit en de schok te verwerken. Mijn baby kwam misschien te vroeg, maar dat betekende niet dat ik deze verandering alleen moest verwerken.

Bevallen van een premature baby is niet makkelijker dan bevallen van een voldragen baby

Mijn zoon woog ruim 2,7 kilo toen hij werd geboren. Mijn man en ik komen allebei uit families met grote baby’s. Als ik hem had voldragen, zou mijn baby gemakkelijk zwaarder zijn geweest dan 4 kilo. ‘Maar goed dat hij zo vroeg kwam’, zeiden veel mensen tegen me toen ze zijn gewicht hoorden. ‘Dat was vast een stuk makkelijker!’

Is het makkelijker om een kleinere baby ter wereld te brengen? Meestal wel. Maar dat betekent niet dat een vroeggeboorte de betere optie is. Vroeggeboorte brengt een heleboel zorgen en stress met zich mee waar de meeste voldragen ouders niet mee hoeven te worstelen. Naast de schok van de ervaring is er de zorg over de gezondheid van de baby op de korte en lange termijn en de gevolgen voor toekomstige zwangerschappen.

Kleinere baby’s komen misschien gemakkelijker door het geboortekanaal, maar er staat meer op het spel als ze in die eerste dagen gewicht verliezen. Premature baby’s hebben ook meer moeite met het verwerken van bilirubine, dus ze lopen meer risico op geelzucht. Zelfs als een premature baby groot is, zoals mijn zoon, is er de zorg dat zijn longen nog niet volledig ontwikkeld zijn. 

Medische professionals zijn voorbereid op vroeggeboorte

Als ouders is een vroeggeboorte vaak zeer schokkend en stressvol om mee te maken. Zeker als je – zoals wij – totaal niet voorbereid hierop was. Ik vond het heel fijn om te merken dat de zorgprofessionals waar je op dat moment mee te maken krijgt heel goed voorbereid zijn op alle scenario’s. En dat de ziekenhuizen volledig zijn ingericht op de zorg die er nodig is. Er zijn weeënremmers en longrijpers, er zijn couveuses en sondevoeding. Er zijn geweldige NICU-artsen en verpleegkundigen die voor je klaarstaan.

Het komt goed

Met iets meer dan 35 weken werd mijn zoon beschouwd als een ‘laat’ prematuur kind. Dat is eigenlijk het beste scenario. Ik weet dat ieder verhaal anders is en dat er ook veel verdrietige en gecompliceerde verhalen over premature baby’s zijn. In de meerderheid van de gevallen komt het gelukkig echt goed. 

Het trauma is verleden tijd

Een te vroeg geboren baby’tje krijgen was een spannende manier om mijn reis naar het moederschap te beginnen, maar ik heb het gered. Een paar maanden na het eerste jaar van mijn zoon stopte ik met het bekijken van zijn mijlpalen vanuit het oogpunt van zijn ‘aangepaste leeftijd’. Hij lag op schema met zijn leeftijdsgenootjes en bleef vooruit gaan. 

Inmiddels is mijn te vroeg geboren baby een grote en nogal onstuimige peuter. Het trauma van zijn geboortedag is verleden tijd. Het gaat allemaal goed. We hebben een mooie toekomst voor ons.

Soms zou ik willen dat ik terug kon gaan naar de dag in het ziekenhuis. Die dag dat ik huilend tegen mijn man zei: ‘De baby komt vandaag’. Ik wou dat ik aan die vrouw de lieve, slimme peuter kon laten zien die hij geworden is. De vroeggeboorte is een deel van zijn verhaal, maar het is niet bepalend voor zijn leven. Als ik kon, zou ik tegen mezelf zeggen: haal diep adem, alles komt goed. Dit is nog maar het begin.’