Blog: onze ervaring met slaaptraining

Hi lieve How About Mom community, daar ben ik weer. Dit keer niet met een blog over ons leven op Aruba maar met iets anders namelijk: slaaptraining. Nu Neal bijna een jaar oud is leek het ons een goed idee om hier mee te beginnen. Tussen de verhuizing naar ons tijdelijke onderkomen op het vakantiepark en de emigratie door is het er een beetje ingesluimerd dat wij elke avond Neal al wiegend en zingend in slaap brengen. Afgezien van het feit dat Neal bijna een jaar is, wordt hij natuurlijk ook steeds zwaarder, dus hoogste tijd om hier mee te beginnen.

We lazen dat we Neal maximaal 15 minuten mogen laten huilen, omdat een kind soms wat langer tijd nodig heeft om zichzelf in slaap te jengelen. Oké, dat was duidelijk! Tom moest voor werk voor het eerst sinds we op Aruba wonen anderhalve week weg en dit leek ons het uitgelezen moment om met de slaaptraining te starten. Ik had alle tijd en we hoefden dan niet op elkaar te wachten met eten, of om verder te kijken naar een serie op Netflix. De eerste paar dagen nadat we begonnen gingen vlekkeloos. Tom en ik waren blij en ik ging dan ook met goede moed verder toen we alleen waren. Ons bedtijd ritueel begint om 18:00. Dit is misschien vroeg, maar Neal moet voor 18:30/18:45 in bed liggen anders hebben we gemerkt dat hij over zijn slaap heen is en wordt het drama.

Leer alles over slaapcoaching en slaaptraining in onze online slaap cursus

Starten met slaaptraining bij onze baby

We beginnen met tandjes poetsen en een douche. Dan smeer ik hem in met olie en krijgt hij zijn pyjama/trappelzak aan, daarna zet ik hem in bed en maak ik een fles voor hem klaar. Voor de slaaptraining gaven we Neal de fles in zijn kamer, om vervolgens met hem te gaan lopen en hem zo al wiegend en neuriënd in slaap te krijgen. Nu besloten we om hem in bed te leggen, hem een nachtzoen te geven en hem dan de fles in zijn handjes te geven zodat hij die zelf kon opdrinken. Dit verliep dus de eerste paar dagen meteen goed. De eerste dagen was het natuurlijk na de fles even draaien en kort huilen. Logisch, want hij was dit niet gewend.

Maar nadat Tom weg was voor oefening veranderde Neal’s slaapgedrag 100%. Ik had keurig een timer van 15 minuten gezet en na ongeveer 6 keer terug de kamer in te zijn gegaan, viel meneer dan toch in slaap. Ik had mezelf misschien al rijk gerekend na die eerste paar dagen, daardoor viel dit behoorlijk tegen. Mijn moederhart brak bij iedere huil en die zes keer 15 minuten leken eindeloos! Ter plekke besloot ik dat ik hem tot zijn 15^e in slaap zou wiegen als hij daar behoefte aan had, maar wist ik ook dat dit niet realistisch zou zijn en dat ik door moest zetten. 

En de Oscar voor beste acteur gaat naar…

Na de daaropvolgende helse avonden leek Neal door te krijgen wat er ging gebeuren en begon daarmee ook het toneelspel. Zodra de fles op was, hoorde ik niet meer het verdrietige, onbegrepen huiltje, maar het ‘ ik ben het hier niet mee eens ‘ huiltje. Via de babyfoon kon ik zien dat Neal ging zitten in bed en begon te spelen met zijn spenen. Hij heeft geen knuffels namelijk, maar gebruikt drie spenen die hij afwisselend in zijn mond doet. Daarna begon hij te jengelen. Zodra hij merkte dat ik er niet op reageerde, stond hij op om dramatisch achterover te gaan hangen aan de rand van het bed. Inclusief hysterisch brullen. Nogmaals niet te verwarren met het oprecht verdrietige huiltje van de eerste dagen, dit was het werk van een acteur.

Wanneer ik ook hier niet op reageer, begint hij spenen uit zijn bed te gooien en kijkt hij – en ik overdrijf niet – boos richting de babyfoon. Hij kijkt me letterlijk aan via de babyfoon. Hij weet dat ik nu wel moet komen, want zonder speen wordt hij sowieso niet stil. Deze baby gaat later Oscars in ontvangst nemen en de basis voor zijn acteercarrière is hier gelegd. Ik weet het zeker! 

Was dit wel een handig moment voor slaaptraining?

Achteraf denk ik dat het helemaal niet handig was om de slaaptraining te doen terwijl Tom weg was. Het was de eerste keer dat Neal en ik helemaal alleen waren en ik vond dat op voorhand al spannend, zo zonder vangnet van familie en vrienden. Ik kreeg daarbij ook last van lichte heimwee, omdat ik ineens tijd had om na te denken en veel met mijn gedachten bezig was. Dit zal Neal aangevoeld hebben, want na een emotionele zaterdagavond met veel tranen en een lieve brief van een vriendin uit Nederland voelde ik me een stuk rustiger. Nog diezelfde avond ging Neal slapen zonder gedoe.

We zijn inmiddels een aantal weken verder, Tom is weer thuis en de slaaptraining lijkt gelukt! Ik heb wel echt elke avond op mijn handen gezeten en mezelf nog nét niet vast gebonden om niet toe te geven. Het was echt niet leuk, maar ik ben trots dat ik doorgezet heb en hopelijk is de fase van eindeloos wiegen en neuriën dan echt voorbij. Ik ben trots op onze grote jongen.

In onze online slaapcursus voor baby’s en kinderen leert slaapcoach Simone je verschillende methodes om jouw kindje te helpen bij het zelfstandig in slaap vallen en bijbehorende do’s en don’ts.