Een aangrijpend verhaal: Youssra deelt op How About Mom hoe ze – wanneer ze eenmaal zelf moeder wordt – tegen de trauma’s uit haar eigen jeugd aanloopt. Lees haar verhaal over veerkracht en hoe je kunt helen terwijl je zelf ook opvoedt.
“Mijn jeugd kende geen zorgeloosheid. Mishandeling, verwaarlozing, seksueel misbruik. Woorden die zwaar klinken, maar voor mij de dagelijkse realiteit waren.”
“Toen ik moeder werd, legde ik mezelf de zwaarste belofte op: mijn kinderen zouden nooit meemaken wat ik had meegemaakt.”
“Die belofte leek krachtig, maar ze zette me gevangen in een onrealistische standaard. Alles moest perfect zijn. Ik moest fulltime moeder, partner, werknemer en huishoudster zijn, maar ik mocht geen mens zijn. Zelfs naar het toilet gaan gunde ik mezelf niet voordat de kinderen alles hadden gehad.”
“De grootste leugen die moeders met een trauma zichzelf vertellen, is dat je het anders doet door het alleen maar te willen. Je zegt: ‘Ik ga het anders doen dan mijn ouders.’ Maar trauma zit vast in je lijf, in je zenuwstelsel. Als je daar niet actief aan werkt, geef je door wat je niet wilde doorgeven. Je hoeft er niet over te praten, je kinderen voelen het tóch.”
“Mijn kinderen zagen mijn spanning. Ze zagen mijn driftbuien. Ze voelden dat ik vaak ‘aan’ stond, of juist helemaal uitgeschakeld was. Het rommelige huis, een omgestoten beker, een kind dat niet wilde douchen. Het activeerde mijn oude pijn. Waar een gezonde ouder denkt: dit is normaal kindergedrag, voelde ik een bedreiging. Ik reageerde boos, fel, alsof ik in een gevecht zat. Niet met mijn kind, maar met mijn verleden.”
“Ik vergeet nooit hoe mijn oudste zoon, toen hij vijf was, naar me riep: ‘Ik wou dat je mijn moeder niet was, je bent helemaal geen leuke moeder!’ Zijn woorden raakten me als een mokerslag. Mijn grootste angst – namelijk dat ik net zo’n moeder was als de mijne – kwam in één zin uit zijn mond. Ik verstijfde, draaide mijn gezicht weg en liep weg van hem. Niet omdat ik hem niet liefhad, maar omdat ik zijn boosheid niet kon dragen. Ik hoorde alleen mijn eigen oude stem terug.”
“Pas jaren later begreep ik dat zijn reactie gezond was. Hij voelde de ruimte om boos te zijn. Hij durfde mij een ‘stomme moeder’ te noemen. En dat is precies wat een kind moet kunnen: zichzelf zijn, ook in boosheid.”
“Mijn onverwerkte pijn duwde me richting verdoving. Cocaïne, drank, slaapmedicatie. Het waren manieren om overeind te blijven. Voor mijzelf, maar ook om de rollen vol te houden die ik mezelf had opgelegd. Uiteindelijk kon ik niet meer om mijn waarheid heen: ik zat vast in de patronen van mijn ouders.”
“De woorden van mijn behandelaar waren de redding: ‘Je bent je vader niet. Jij zoekt hulp. Jij wil het anders doen. Dat is het verschil.’”
“Dat ene besef gaf me ademruimte. Voor het eerst voelde ik dat mijn verhaal niet in steen gebeiteld stond. Trauma doorgeven gebeurt niet in woorden, maar in spanning. Kinderen voelen alles. Ze voelen het als je jezelf wegcijfert. Ze voelen het als je boosheid groter is dan de situatie.”
“Wat ik geleerd heb, en wat ik elke moeder wil meegeven: zelf helen kan terwijl je opvoedt. Het hoeft niet perfect, het hoeft niet af. Je hoeft alleen maar te kiezen om het werk te doen.”
“Door te kiezen voor heling, geef je je kinderen de vrijheid om gewoon kind te zijn. Dit zijn de belangrijkste verschuivingen die ik maakte:
“Vandaag merk ik dat mijn kinderen niet angstig naar me kijken als er iets misgaat. Als er een beker omvalt, zeggen ze: ‘Kan gebeuren, mama.’ Ze durven boos te zijn, verdrietig, zichzelf. Ik voel me trots. Omdat ik weet hoe ik zelf ben opgegroeid, en hoe groot dit verschil is.”
“Het is niet te laat. Je hoeft niet perfect te zijn, je hoeft alleen maar eerlijk te durven kijken. Alles wat jij niet verwerkt, geef je door. Maar alles wat je wél verwerkt, geef je óók door.”
“Door te kiezen voor heling, geef je niet alleen jezelf een nieuwe kans. Je geeft je kinderen de vrijheid om kind te zijn.”
Deze bijdrage werd gescheven door Youssra Zouaghi – de Boer. Je kunt Youssra volgen op Instagram of TikTok: @moedermetverhaal. Youssra bracht ook een boek uit over haar verleden: Bevrijd van zwijgplicht. Ze schrijft nu aan haar tweede boek, dat gaat over herstel en helen terwijl je opvoedt, en hoe dat er uitziet in het dagelijkse leven.
Fotograaf: Iris Tempelaar
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen