Negen maanden afzien: “Ik vond mijn zwangerschap een hel”

Madelon vond haar zwangerschap niet leuk. Sterker nog, ze noemt het ‘een hel’ en merkt dat ze daar best last van heeft. “Ik het gevoel dat ik aan het revalideren ben van mijn zwangerschap. De bevalling vond ik heftig, maar die zou ik nog tien overdoen. Een zwangerschap denk ik niet.”

“Ik heb van dichtbij meegemaakt dat mensen graag zwanger willen worden en dit niet lukt. Of dat vrouwen een miskraam krijgen. Ik besef me heel goed dat ik gezegend ben dat ik zonder problemen zwanger ben geraakt en dat ik een gezond kindje op de wereld heb gezet. Maar ik vond zwanger zijn een hel.

Hoge bloeddruk

Het eerste trimester vond ik zwaar. Ik was ontzettend misselijk en kon daardoor niks. Ik lag in bed en kreeg medicatie voor de misselijkheid. Die heb ik uiteindelijk negen maanden lang geslikt.

Toen ik veertien weken zwanger was, kwamen ze er achter dat ik hoge bloeddruk had. Ik werd meteen medisch. Dat betekende dat ik vaker voor controles naar het ziekenhuis moest. Daar werd er elke keer gekeken of ik geen zwangerschapsvergiftiging had. Elke keer bloedprikken, katheter erin en aan de bloeddrukband.

Ik stortte gewoon in

In het tweede trimster kwam de bekkenpijn erbij. Ik ben kok van beroep, dus ik ben gewend dat ik de hele dag sta. Maar opeens werd alles week en mijn spieren trokken het gewoon niet. Ik kon op een gegeven moment bijna niet meer lopen. Ook had ik vaak dat ik opeens instortte, meestal vaak na het werk. Ik werd dan thuis enorm misselijk, moest heel veel overgeven en had enorme pijn in mijn buik.

Soms dacht ik dat ik het kindje zou verliezen. Dan belde ik het ziekenhuis en kon ik weer een paar uur in het ziekenhuis liggen en kijken of nog alles oké ging. Qua werk lag ik er heel snel uit, het ging gewoon echt niet meer. Nadat ik een keer op zondag in het ziekenhuis heb gelegen na een heftige nacht dacht ik: “Dit moet toch een keer fout gaan?!”

Bovengemiddeld groot kindje

In het derde trimster kwamen ze er achter dat door de bloeddruk medicijnen er teveel bloed naar mijn placenta stroomde. Het kindje kreeg de stempel:’boven gemiddeld groot’. Eigenlijk werd er gedaan alsof ik zou bevallen van een complete peuter. Het beangstigde mij enorm. Ik wist toen al dat ik tegen het eind zou worden ingeleid. Het derde trimster vond ik misschien wel het zwaarste. De misselijkheid was redelijk gezakt, maar mijn lichaam was er echt klaar mee en alles deed zeer.

Mijn buik was gigantisch, ik hield heel veel vocht vast. Mijn voeten en enkels waren elke avond enorm. Aangezien ik een bovengemiddeld kindje bij me droeg, moest ik een suikertest doen om te kijken of ik last had van zwangerschapsdiabetes. Dat was gelukkig niet het geval. Mijn lichaam was op en ik was doodmoe. Ik was er echt klaar mee en wilde vooral zo snel mogelijk bevallen. Grappig hoe je op het begin denkt: ‘shit ik moet bevallen’ en op het eind denkt: ‘ik wil dat de bevalling begint’. Ik heb zo vaak gepraat tegen mijn dochter in de buik gezegd dat ze nu wel mocht komen, dat ik er klaar voor was.

Mijn verhaal: de grootte van Tessa’s baby brengt veel onzekerheid tijdens haar zwangerschap

Zwangerschap niet leuk

Met 38 weken en 3 dagen ben ik ingeleid en op 6 augustus 2021 werd Didi-Xanna geboren. Een kerngezond kind van 3540gram. Ik heb een prachtig kind op de wereld gezet en voor haar zou ik het echt nog duizend keer overdoen.

Maar wat was ik blij dat de zwangerschap eindelijk voorbij was. Ik voelde het meteen. Ik had mijn lichaam weer terug. Vier dagen na de bevalling ben ik gaan wandelen en een week na de bevalling ging ik rondje op de fiets. Achteraf een beetje overdreven met de hechtingen van onder, maar ik voelde me goed. Vier weken na de bevalling heb ik al avondjes gewerkt. Ik pakte alles weer op wat ik 9 maanden niet heb kunnen doen.

Soms voel ik me vreselijk egoïstisch en schuldig naar de mensen die dichtbij me staan en niet in verwachting kunnen raken. Ik besef dat ik veel geluk heb gehad, maar ik heb geen fijne herinneringen aan mijn zwangerschap. Als ik Didi-Xanna zie denk ik: je bent echt een geweldig kind, ik wou dat ik meer had kunnen genieten van de zwangerschap want dat verdien jij echt.”

Meer lezen?
Dertig vrouwen vertellen waarom zij niet van hun zwangerschap genieten
Ik kreeg het HELLP-syndroom tijdens mijn zwangerschap