24 maanden slaapregressie: we zitten er middenin

Een dreumes die rond de 2 jaar ineens minder goed gaat slapen? Grote kans dat je met een slaapregressie – of een slaapsprongetje – te maken hebt. Die 24 maanden slaapregressie is bekend en berucht onder veel ouders, merk ik als ik het deel met vriendinnen.

Een slaapregressie is een periode waarin je baby of kind tijdelijk minder goed slaapt. Zo is er ene slaapregressie bij 4 maanden en slaapregressie bij 8 maanden. Maar er zijn nog meer momenten in de eerste twee jaar waarop het slapen tijdelijk even minder gaat.

Waarom slechter slapen vaak een goede reden heeft

The good thing is: (tijdelijk) minder goed slapen is vaak het gevolg van grote ontwikkelingen die je baby of kind meemaakt. ‘Regressie betekent achteruitgang of teruggaan naar een eerder stadium. Daarom zou ik een slaapregressie veel liever een slaapsprong noemen’ zegt slaapcoach Simone Meijer. ‘Want eigenlijk werkt het niet veel anders dan een ontwikkel- of groeisprong die jouw kind meemaakt, en die iedereen wel kent. Jouw kindje leert allemaal nieuwe dingen, waardoor hij of zij – tijdelijk – wat meer moeite met slapen kan hebben.’

Slaapt je baby eindelijk door, dan raak je snel gewend aan dat nieuwe ritme. En de avonden die je weer voor jezelf en elkaar hebt. Mijn zoontje is bijna twee. Inmiddels zijn we hier thuis gewend aan hem naar bed brengen en pas de volgende ochtend weer horen. Oké, af en toe huilt hij nog ‘s nachts en doen we zijn babyfoon met muziekje even aan. Of krijgt hij een aai over zijn bol en slaapt hij zo 9 van de 10 keer weer verder.

Nog een boekje lezen

Maar de afgelopen weken werden wij hier thuis ineens weer geconfronteerd met nachtbraken. Een kind dat om 2 uur ‘s nachts krijsend in zijn bed staat en nauwelijks te kalmeren is. Hij wil ‘nog een boekje lezen’. Auto’s kijken buiten. Naar de maan kijken op zolder. Alles wordt uit de kast getrokken.

Toch weet ik van de slaapcursus die we samen met slaapcoach Simone ontwikkelden: bij een slecht slapende dreumes zijn duidelijkheid en grenzen stellen nodig. Nee is nee. Het is midden in de nacht, we gaan geen boekje lezen. Jij gaat slapen.

‘Liggen, NU!’

Mijn vriend en ik hebben ook nog eens een andere aanpak. Als Sam zich dramatisch in mijn armen stort (‘mamaaaaa’) ben ik sneller geneigd om hem even te wiegen, op de stoel bij zijn bed te gaan zitten en te troosten en vertellen dat hij weer moet gaan slapen. Waar hij vervolgens weer tegenin gaat, en zo zijn we makkelijk een half uur verder.

Mijn vriend Patrick is van de korte en krachtige communicatie om 3 uur ‘s nachts. ‘Nu gaan liggen, Sam. LIGGEN!’. En ook al krijst hij het eerst uit, meestal is hij door die directe communicatie vrij snel gekalmeerd en rustig. Terwijl ik lig te luisteren in bed, heeft Patrick hem binnen een paar minuten gekalmeerd en zo ver dat Sam in zijn bed ligt in plaats van staat. En stopt met huilen en weer in slaap valt.

En dat terwijl ik die week een aantal nachten bij zijn bed heb gezeten, over zijn hoofdje aaiend en hopend dat hij in slaap valt zodat ik de kamer uit kan lopen. Terwijl ik als geluidloze ninja – de move die ieder ouder wel kent – de kamer uit sluip en eindelijk weer in eigen bed lig, hoor ik na een paar minuten weer gehuil uit zijn slaapkamer komen. Niet weer…

Enfin, ik hou me deze weken vast aan het idee dat deze 24 maanden slaapregressie erbij hoort. Dat onze dreumes van bijna twee jaar enorme stappen aan het maken is. Hij kan zichzelf steeds beter uitdrukken, sprak van de week voor het eerst een hele zin (‘ik wil meer eten hebben’, kind van zijn ouders) en zit op een nieuwe peutergroep op het kinderdagverblijf.

Hopelijk ligt die 2 jaar slaapsprong snel weer achter ons. Oh wacht, dan komt er een pasgeboren baby bij en slapeloze nachten… 🥲

Meer lezen?

Wanneer slaapt een baby eindelijk door?

Online cursus: leer alles over slaap voor 0-4 jaar