Blog: 4,5 maand fulltime kolven

Ik heb nog vijf zakjes borstvoeding in de vriezer en ik kan ze gewoon niet pakken. Ze staan namelijk symbool voor een hoofdstuk dat ik daarmee afsluit. 

Ik ben trots op mijn borsten. 4,5 maand heb ik fulltime gekolfd. Dat had ik in mijn kraamtijd nooit verwacht. Tot op de vierde dag na de bevalling had ik geen vertrouwen in mijn twee vriendinnen. Ik was er heilig van overtuigd dat ze geen melk zouden maken en dat mijn kindje niet goed zou kunnen aanhappen. 

Helaas is het aanhappen niet gelukt, maar mijn borsten konden wel melk maken. Dus ging ik over op fulltime kolven. In het begin deed ik maar wat: ik wist nog niks van hoe vaak ik moest kolven, hoe de kolf in elkaar moest of hoe ik mijn productie kon stimuleren. Gelukkig leerde ik het snel en kon ik vervolgens overal kolven. Op het werk, tussen de visite, in de tuin, in toiletten, de negenmaandenbeurs, in de auto, op de boot, op het strand… Vaak had ik een powerbank mee, dan kon het echt overal. Zo kreeg Ylse toch mijn melk, maar dan uit de fles. 

Na 4.5 maand merkte ik dat de euforie en het trotse gevoel plaats begonnen te maken voor tegenzin en uitstelgedrag. Mijn productie was goed, maar het fulltime kolven trok mij mentaal en lichamelijk leeg. Ik zat soms huilend te kolven omdat het niet meer goed voelde en toen ik zeker wist dat dit niet even tijdelijk was, ben ik gaan afbouwen. Met elke kolfsessie die eraf kon, voelde ik me weer een beetje meer mezelf. Ylse dronk kunstvoeding net zo goed als borstvoeding, dat stelde gerust, en ik had nog een aardige voorraad borstvoeding in de vriezer. Ik vond het spannend om af te bouwen vanwege de welbekende moedermaffia en omdat het afbouwen betekende dat ons bortsvoedingsavontuur zou stoppen , maar ik hield mezelf voor: een blije mama is een blije baby.

Mochten we in de toekomst nog een kindje mogen krijgen, dan weet ik dat ik dit heel anders ga aanpakken. Ik weet waar ik hulp kan krijgen, ik weet wat ik wel en niet wil, ik heb een krachtig netwerk van mooie moeders en vrouwen, maar het belangrijkste; ik heb vertrouwen gekregen in mijzelf. Ik heb vertrouwen in mijn lichaam, mijn geest en de natuur. Ik denk dat dat een van de mooiste dingen is die het moederschap mij heeft geleerd. 

Binnenkort moet ik die 5 zakjes echt pakken, maar zolang ik het nog kan uitstellen… Doe ik dat nog eventjes.

Martine is 24 jaar, bonusmoeder van Fay en moeder van Ylse. Deelt over haar miskramen om het taboe op dit onderwerp te doorbreken. Meer over Martine.