Natasja heeft moeite met buik na haar zwangerschap: ‘Ik zou graag weer tevreden willen zijn met mezelf’

Al heel haar leven heeft Natasja een strakke, platte buik totdat ze in verwachting raakt van haar eerste kindje en haar buik vanzelfsprekend steeds meer groeit. Een verandering aan haar lichaam die ze lastig te accepteren vindt. Ook nu ze bevallen is van dochter Lora (’21) en haar buik niet meer zo is als daarvoor, heeft ze er moeite mee haar buik te waarderen.

How About Mom spreekt haar erover.

Buik tijdens zwangerschap

Jarenlang turnde Natasja intensief waardoor ze altijd op en top fit was en een strakke, platte buik had. ‘Ik heb altijd veel gesport en vond dat ook belangrijk’, vertelt Natasja. ‘Dik worden heb ik altijd willen voorkomen, omdat ik dat associeer met een ongezonde levensstijl. En dat wilde ik én niet zijn én niet uitstralen.’ Wanneer Natasja in verwachting raakt en haar buik vanzelfsprekend groeit, vindt ze het lastig te accepteren dat haar buik niet meer zo is als daarvoor. ‘Ik vond die steeds groeiende buik best wel eng om te zien.’

Hoewel Natasja ontzettend dankbaar is dat ze een kindje in haar buik draagt, heeft het een tijdje geduurd voordat ze zich bij haar steeds groter wordende buik kon neerleggen. ‘Het hoort er nou eenmaal bij en het is niet anders, maar ik vond het enorm wennen en had het gevoel alsof mijn buik niet bij mij paste.’

Acceptatieproces

Als Natasja in mei 2021 bevalt van haar kerngezonde dochter Lora, moet ze opnieuw wennen aan haar buik. Dit keer omdat die niet is zoals ze hoopte dat die zou zijn na de bevalling. ‘Ik ben van Lora bevallen met een keizersnede waardoor ik natuurlijk een litteken onderaan mijn buik heb’, vertelt ze. ‘Eerlijk gezegd dacht ik dat ik vier weken na mijn bevalling wel weer m’n buik terug zou hebben, maar dat bleek zeker niet het geval. Ik vond en vind het vreselijk dat mijn buik zo bungelt over het litteken van de keizersnede.’

Naast het accepteren van haar lossere buik, noemt Natasja het herstel ook pittig. ‘Ik had verwacht dat ik natuurlijk zou bevallen waardoor ik er vanuit ging dat ik weer snel op de been zou zijn en meer zou kunnen bewegen’, vertelt ze. ‘Maar omdat dat niet zo was, kon ik de eerste maanden eigenlijk heel weinig bewegen. De wond deed gigantisch veel pijn. Ik vond het lastig om te accepteren dat een natuurlijke bevalling en een goed herstel mij niet gegund was.’

Een jaar later

Nu Lora een jaar oud is, noemt Natasja het nog steeds lastig om haar buik – zoals die nu is – te accepteren. ‘Het lukt me gewoon niet’, vertelt ze. ‘Dat vind ik jammer, want ik had gehoopt dat ik me erbij kon neerleggen. Een wonder zoals Lora, is me alles waard maar toch zou ik ook weer tevreden willen zijn met mezelf. Me niet eeuwig willen schamen voor die kleine hangbuik.’

Natasja is momenteel nog zo’n 9 kilo zwaarder dan voor haar bevalling waardoor ze haar oude broeken nog niet past. ‘En omdat ik die wond onderaan m’n buik heb, kan ik ook geen broeken met risten of knopen aan. Daardoor word ik iedere dag weer geconfronteerd met mijn teleurstellende lichaam waar ik maar niet blij mee kan zijn. Tuurlijk ben ik blij dat ik kan bewegen en dat ik moeder ben van een prachtige dochter, maar ik vind het ook vaak pittig en vermoeiend. En hoewel ik weet dat ik me daarvoor niet hoef te schamen, doe ik dat deels wel.’

Meer lezen?
Janina over zwangere buik: ‘Iets waar ik altijd onzeker over ben geweest, staat nu ineens in het middelpunt van belangstelling’