extreem bloedverlies na de bevalling
01/03/2022

Mijn bevalverhaal: ‘Met spoed naar de OK vanwege extreem bloedverlies na de bevalling’

Geen enkele bevalling is hetzelfde. In deze bevallingsverhalen vertellen moeders over hun eigen ervaringen. Deze week deelt Yvonne haar verhaal. Ze is moeder van Saar (2 jaar) en was op 28 september 2021 uitgerekend van hun zoon.

‘Twee jaar geleden verliep de bevalling onze dochter rustig. De bevalling duurde twaalf uur en na 50 minuten persen had ik een kerngezonde dochter op mijn borst. Bij mijn zoon verliep de bevalling iets anders…

Ik liep al een week lang met harde buiken en mijn lichaam gaf aan dat het moe was. In die week kreeg ik ook een te hoge bloeddruk waardoor ik een dag opgenomen werd in het ziekenhuis. Ik had op dat moment ruim één centimeter ontsluiting. Ik mocht in de avond weer naar huis en afwachten wat er ging gebeuren. Wel werd het vanwege mijn te hoge bloeddruk een medische zwangerschap, waardoor ik dus in het ziekenhuis moest bevallen.

De bevalling was begonnen

Mijn bevalling begon op 27 september om 4.00 uur in de nacht. Ik kreeg wat krampen en maakte mijn partner Kevin wakker. Ik ben onder de douche gaan staan in de hoop dat ik de bevalling zo kon opwekken. Dit gebeurde! Om 6 uur belde Kevin mijn moeder of ze wilde komen om voor Saar te zorgen zodat wij richting het ziekenhuis konden gaan. Om 6.45 uur kwamen wij aan in het ziekenhuis, natuurlijk was er op dat moment net een wisseling van de dienst. Gelukkig was er een kamer vrij en kon ik op bed gaan liggen. De krampen waren serieuze weeën geworden en deze kon ik het beste in bed opvangen.

Om 7.00 uur had ik zes centimeter ontsluiting en werden mijn vliezen door de verloskundige gebroken. De weeën werden heftiger, maar ik kon ze weg puffen. Om 7.45 uur kwam de verloskundige toucheren, ik zat toen op negen centimeter ontsluiting. Ik voelde de persdrang komen. Er zat nog een randje voor, maar ik mocht zachtjes mee persen. Om 8.15 had ik volledig ontsluiting en mocht ik echt beginnen met persen.

Hij was grijs en grauw

Na twee keer persen hing het hoofdje van onze zoon eruit, maar zat hij vast met zijn schouder achter mijn schaambot. Er werd een alarmbel ingedrukt en ineens stond er tien man personeel om mij heen. Ik moest op mijn handen en knieën gaan zitten met zijn hoofdje tussen mijn benen. Achteraf gezien heb ik geen idee hoe ik die beweging heb gemaakt, je doet het gewoon. De gynaecoloog heeft met haar vingers onze zoon 360 graden in mij gedraaid waardoor hij los schoot. Nog één keer persen en daar was onze baby. Hij zag er grijs en grauw uit en moest zuurstof toegediend krijgen in de hoop dat zijn longen daarna zelf op gang zouden komen. Om 8.24 klonk eindelijk het huiltje waar we zo op wachtten. Onze zoon Mees was gezond ter wereld gekomen.

Ik had een paar scheurtjes, dus moest worden gehecht. Ik was van plan om lekker te gaan douchen, daar keek ik erg naar uit na de bevalling, maar ik moest op bed gaan zitten want ik voelde me plots niet goed. Ik voelde dat ik flauw ging vallen. De verpleegkundigen zagen dit en hebben mij terug in bed gelegd en gewassen. De naweeën bleven sterk aanhouden, maar ik nam aan dat dit erbij hoorde. Ik had het idee dat er nog een kind kwam, want ik bleef zelfs persweeën houden. Bij elke pers kwamen er enorme stolsels mee.

Extreem bloedverlies na de bevalling

De verpleegkundigen zagen dat het niet goed ging en begonnen mijn bloed op te vangen. Het was meer dan 1,8 liter: veel te veel dus. Met spoed ben ik om 11.30 uur naar de OK gebracht en is mijn baarmoeder schoongemaakt. Ik dacht alleen maar: doe wat je wilt, de pijn moet weg en ik wil terug naar mijn gezin.

De reden van het vele bloedverlies na de bevalling is dat mijn baarmoeder al zo lang aan het voorbereiden was op de bevalling dat hij moe was, en na de geboorte niet meer ging samenkrimpen wat het normaal wel hoort te doen. Eind van de middag werd ik terug gereden in de kraamkamer zo blij om Mees en Kevin weer om mij heen te hebben. Het ging weer goed ik had geen pijn meer en het genieten kon beginnen. Trots op mijn prachtige gezin.

Meer lezen?

Yola’s placenta liet niet los: “Indien het bloeden niet zou stoppen, was een baarmoederverwijdering de enige oplossing”
Dana had last van extreem bloedverlies tijdens bevalling: ‘Pas achteraf besefte ik dat het menens was’

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen