© 2024 // How About Mom
Esmee van Leijden (25) is moeder van Evy (5) en in verwachting van haar tweede kindje. Ze is getrouwd met Inez en werkt als apothekersassistente. “We hebben tien minuten gegild en vreugdedansjes gedaan in de woonkamer. Dat het gelijk bij de eerste terugplaatsing is gelukt om zwanger te raken, is een droom die uitkomt.”
“Ik heb altijd al geroepen dat ik graag moeder wilde worden. Zelf heb ik mijn mama op jonge leeftijd moeten verliezen. Ik vind het erg jammer dat zij dit allemaal niet mee kan maken, maar ik weet zeker dat zij een erg trotse oma zou zijn geweest.”
“Eerlijk gezegd ben ik daar nooit zoveel mee bezig geweest. Ik probeer het allemaal zo goed mogelijk te doen, maar wel op mijn eigen manier. Natuurlijk heb je wel een idee hoe je het allemaal wilt gaan doen, maar het leven is zo onvoorspelbaar. Er zijn dingen die ik anders had kunnen doen of waarvan ik heb geleerd. Inez en ik proberen onze normen en waarden over te brengen en zullen onze kinderen alle liefde te geven.”
“Op mijn twintigste werd ik moeder van Evy. Ik ben super trots op haar en de band tussen haar en mijn vrouw. Ze noemt mij ‘mama’ en Inez ‘mami’. Evy vind het heel leuk dat er een zusje aankomt, ze vraagt vaak of ik de baby voel en wanneer de baby nou eindelijk komt. Ze is ontzettend zorgzaam. Ik weet zeker dat ze het goed met elkaar zullen vinden.”
Dit bericht bekijken op Instagram
ICSI (Intra Cytoplasmatische Sperma Injectie) is een vorm van IVF. Net als bij IVF wordt er via hormoonstimulatie bij de vrouw meerdere eitjes tot rijping gebracht. Vervolgens wordt er in elke eicel rechtstreeks een zaadcel geplaatst in het laboratorium (in vitro). Als er een bevruchting plaatsvindt, wordt er na een paar dagen één of twee embryo’s teruggeplaatst.
“ICSI is een lang traject. Er vinden eerst veel intakes, gesprekken en onderzoeken plaats. Als alles achter de rug is, heb je ‘groen licht’ en kan de behandeling van start gaan. Omdat we niet wisten hoeveel tijd het bij ons zou kosten, zijn we vrij vroeg in onze relatie al gestart met het traject. Tussendoor vonden we het belangrijk om eerst nog te trouwen. Een paar maanden na onze bruiloft stond er een afspraak ingepland voor de terugplaatsing van de embryo’s.”
“We hebben voor dit traject gekozen, omdat we op deze manier beiden betrokken zijn bij de zwangerschap. Ik draag onze dochter in mijn buik, zal van haar bevallen en ga haar straks borstvoeding geven, maar de eicel is afkomstig van Inez. Zo is het genetisch ook haar kindje. Ik vind het een fantastisch idee dat ik straks mijn vrouw terug ga zien in onze baby.”
“Voor de terugplaatsing moest Inez hormonen spuiten in haar buik. Dat was in het begin wel wennen, omdat het onnatuurlijk voelt om in je eigen lijf te prikken. Gelukkig werd ze er steeds behendiger in en we hebben het zoveel mogelijk samen gedaan. Ik moest hormonen slikken.”
“Na een paar dagen hormonen spuiten vond bij Inez de punctie plaats, die was heftig en pijnlijk. Bij zo’n punctie worden zoveel mogelijk eitjes weggehaald en vervolgens bevrucht. Alles wordt in het laboratorium voorbereid, dus daar krijg je verder weinig van mee. Twee dagen later werden we gebeld dat er een goed bevrucht eitje was ontstaan, de dag erna mochten we al langskomen voor de terugplaatsing van het eitje in de baarmoeder. Dat dat achteraf het kindje in mijn buik is geworden, geeft echt een magisch gevoel.”
“Wat bij ons heel goed heeft geholpen, is van elk bezoek aan de kliniek iets leuks maken. De kliniek was meer dan een uur rijden, daarom maakte we van elk bezoek een feestje. Dan gingen we even ergens een hapje eten of naar een andere stad om te winkelen. We zijn zelfs een keer speciaal een weekendje weg geweest met z’n drieën in een huisje.”
“Na de terugplaatsing van Inez’ eicel werd ons aangeraden om tien dagen te wachten met testen. Dat heeft te maken met betrouwbaarheid van het testen en om zo teleurstelling te voorkomen. Die tien dagen werden er uiteindelijk acht omdat wij echt niet meer konden wachten. De eerste test kwam er een heel klein licht streepje. Omdat het eigenlijk nog te vroeg was om te testen en wij geen valse hoop wilden hebben, lieten wij het even voor wat het was. We beloofden elkaar om toch maar de tien dagen af te wachten. Het waren er tenslotte nog maar twee… De dag van het testen kan ik mij nog goed herinneren. Ik was me aan het haasten voor werk, maar deed toch even een test. Terwijl Inez zich aan het aankleden was, zag ik twee strepen op de test verschijnen. Ik haalde haar erbij en zij vroeg of het echt was. We hebben daarna tien minuten gegild en vreugdedansjes gedaan in de woonkamer. Dat het gelijk bij de eerste terugplaatsing is gelukt om zwanger te raken, is een droom die uit is gekomen.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Wij hebben dit besproken in de kliniek. De gynaecoloog gaf aan dat als wij geen voorkeur hadden, ze aanraden om eerst de eicel van Inez te gebruiken, puur omdat zij een paar jaar ouder is. Zo kunnen wij voor de tweede keer mijn eicel gebruiken en hebben we meer kans op een volgende zwangerschap.”
“In het begin was ik erg misselijk en moest ik veel overgeven. Ook kreeg ik vrij vroeg last van harde buiken. Als apothekersassistente moet ik veel staan, dus daar had ik wel moeite mee. We genieten van elk moment, en Inez is ook heel erg betrokken bij de zwangerschap. Wij zijn al zo gehecht aan de baby.”
“Zeker, door die harde buiken was ik eigenlijk wel toe aan mijn verlof. Ik ben blij dat ik de zesendertig weken heb gehaald en zo extra tijd na de geboorte heb met mijn gezin. Eigenlijk hebben wij alles al klaar staan, zelfs de vluchtkoffer. Inez wil nog het bevalbad opzetten om te checken hoe dit allemaal werkt. Voor de rest heb ik erg veel nesteldrang en zijn we lekker alles aan het ordenen in huis.”
“In het begin wel, nu probeer ik het zoveel mogelijk los te laten. Het was de bedoeling om in het ziekenhuis te bevallen in bad. Ik zou graag in bad willen bevallen omdat het mij fijn lijkt om de weeën zo op te vangen. Tijdens de zwangerschap zit ik thuis ook heel vaak in bad. Een paar weken geleden besloten we om toch thuis te gaan bevallen, als dat lukt. Dat heeft niet alleen met het coronavirus te maken, het lijkt ons fijn om haar op de wereld te zetten in een vertrouwde omgeving. Helaas mag Inez bij geen enkele controle of echo mee bij de verloskundige. Dat is begrijpelijk, maar wel heel jammer. Gelukkig kon ze het grootste deel van de zwangerschap wel mee naar de afspraken en hebben wij haar vaak genoeg samen mogen bewonderen.”
“Ik neem overdag veel rust en ga soms tussendoor even op bed liggen. Voor de rest luister ik veel muziek en ben ik bezig met het oefenen van de ademhalingstechnieken tijdens de bevalling. Als het lekker weer is, gaan we graag buiten wandelen. In het begin van mijn verlof was ik ontzettend veel aan het opzoeken over de bevalling, maar dat probeer ik inmiddels een beetje los te laten.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Ja, inmiddels wel. Vanwege de corona waren alle reguliere zwangerschapscursussen afgelast, dus hebben wij een digitale beval-cursus gevolgd. Daar hebben we ontzettend veel aan gehad. Over sommige punten waren we nog wat onzeker, die onzekerheid is nu weg. Eigenlijk hebben we er gewoon heel veel zin in.”
“Het ideaalplaatje wat ik heb is met kaarsjes en een lekker muziekje in bad bevallen. Maar ik weet dat alles anders kan lopen en dit beeld misschien niet realistisch is. Ik hoop dat ik de bevalling gewoon samen met Inez thuis kan doen. Mocht het zo zijn dat ik toch naar het ziekenhuis moet, heb ik daar ook vrede mee.”
“We laten het allemaal op ons afkomen. Vanwege de corona is het nog onzeker hoe wij het gaat doen met het kraambezoek. Of er überhaupt kraambezoek kan komen… Natuurlijk zou dat jammer zijn, omdat je het liefst je kindje wilt showen aan alle familie en vrienden. Maar een baby’tje is ook erg kwetsbaar, dus dat bezoek kan ook nog later. Zodra we haar in onze armen kunnen sluiten, is alles goed.”
“Het meeste kijk ik uit naar de kleine momentjes samen. Met het gezin naar buiten om te wandelen, Inez met onze dochter zien of haar samen in bad doen. Natuurlijk zijn er dingen die ik spannend vind, maar eigenlijk heb ik zoiets van: laat maar komen allemaal! Wij zijn helemaal klaar voor je, kleine meid.”
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom