Toen Joan Pronk (’95) haar vriend Niek anderhalf jaar geleden ontmoette, wist ze gelijk: ‘Hij is de man met wie ik kinderen wil’. Inmiddels is ze bijna over de helft van haar zwangerschap en verwacht ze in oktober haar eerste kindje. ‘Vanaf het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in m’n hand had, overheerst het gevoel van dankbaarheid.’
‘Ja, zeker. Dat is altijd een grote droom van mij geweest, en gelukkig ook van Niek. Toen we elkaar net leerden kennen, hadden we het al vrij snel over onze kinderwens. Het voelde zo goed en ik had gelijk het gevoel dat hij de vader van m’n kinderen zou zijn. Vandaar dat we bespraken om het jaar erop te gaan proberen zwanger te raken.
Uiteindelijk stopte ik zo’n halfjaar geleden met de pil. En hoewel je vanaf dat moment natuurlijk in verwachting kan raken, hadden we niet verwacht dat het zo snel raak zou zijn. Het was dan ook wel echt even een shock toen ik een positieve zwangerschapstest in m’n hand had, maar eigenlijk overheerste het gevoel van dankbaarheid gelijk.’
‘Nou, het grappige is dat ik een week voor dat moment ook al een zwangerschapstest had gedaan en die was negatief. Dus ik schrok behoorlijk toen de test na een week toch positief bleek. Dat is zo’n bizar moment: het voelde ook best dubbel. Enerzijds kwam m’n grootste droom uit, anderzijds dacht ik: ‘Wow, m’n leven gaat binnenkort zo erg veranderen.’
Toch overheerste echt het gevoel van dankbaarheid. Ik ben ontzettend blij dat ik zo snel zwanger ben geraakt en besef me ook heel goed dat dat niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is.’
‘Eigenlijk heb ik meer energie dan toen ik niet zwanger was. Ik weet dat dat heel gek klinkt, maar toch is het zo. Ik ben echt wel bij vlagen moe, en ben ‘s ochtends ook vaak misselijk, maar over het algemeen voel ik me krachtig. Dat ik een kindje mag dragen geeft me gewoon echt een boost. Ik voel me zelfverzekerd, sta sterk in m’n schoenen en voel me mooi.’
‘Ja, dat klopt. M’n zusje en ik zijn net een webshop voor kleding gestart en er staat ook een verhuizing naar Breda op de planning. Niek en ik wonen namelijk nog niet samen. Ik woon in Amsterdam, hij in Breda en ik ga dus binnenkort zijn kant op. Dat zijn hele leuke ontwikkelingen, maar af en toe denk ik wel: ‘Hoe ga ik dit allemaal doen?’ Gisteren had ik toevallig even een mental break down. Dat was wel een van de eerste keren hoor, maar goed. Uiteindelijk ben ik wel iemand die goed kan loslaten. Nu voel ik alweer: dit gaat helemaal goed komen.’
‘Nee, totaal niet. En ik merk ook dat ik het er liever niet over heb. Ik leef heel erg met de dag, ben geen planner en denk vooral: die bevalling komt nog wel, eerst maar eens genieten van m’n zwangerschap. Wel merk ik dat ik al veel bezig ben met de periode na de bevalling. Ik kijk er zó naar uit om samen met Niek voor ons kindje te gaan zorgen. Om echt een gezin te vormen.
Het is ook een hele mooie gedachten dat twee mensen die zoveel van elkaar houden, straks samen een kindje hebben. We kunnen dan ook echt niet wachten totdat we zometeen ouders zijn en iedere dag met heel veel liefde mogen zorgen.’
‘Nou, ik moet zeggen dat ik nog niet echt open ben geweest over m’n zwangerschap. Ik vlog wekelijks, maar op de een of andere manier heb ik er nog niet veel over gedeeld. Ik weet niet waaraan dat ligt. Wellicht ook omdat ik toch wel veel reacties krijg op m’n zwangerschap. Zowel positief als negatief. Dat de moedermaffia nu al onderdeel zou zijn van m’n leven, had ik niet verwacht. Ergens hoort het er natuurlijk bij – ik kies er zelf voor om veel te delen – maar leuk is het niet.
Zoals je al zei is een zwangerschap toch heel kwetsbaar. De leuke reacties daarover waardeer ik enorm, maar als ik me moet verantwoorden voor dingen, raak ik toch weleens gefrustreerd. Dat maakt ook wel dat ik bijvoorbeeld het in beeld brengen van ons kindje zometeen een lastig onderwerp vind. Ik weet gewoon nog niet wat we daarmee willen. Ik kan me voorstellen dat je zó trots bent, dat je je kind aan de hele wereld wil laten zien. Aan de andere kant is het ook zo kwetsbaar.’
‘Vooral dat je gewoon heel dankbaar mag zijn voor alle mooie dingen in het leven en ook dat je altijd moet geloven in je eigen kunnen. Ik geloof er echt in dat alles mogelijk is en je alles kan bereiken. Er zijn geen grenzen en alles kan en mag. Ga je dromen achterna. Ook hoop ik dat ons kindje de onvoorwaardelijke liefde kan voelen van ons en dat hij of zij ook heel veel liefde mag voelen voor de mensen om hem/haar heen.’
Meer lezen?
Momtalk: Frederique
Momtalk: Carolina
Momtalk: Romy
