Momtalk: Sofie

Sofie (’97) is negen jaar samen met Ton en moeder van Gijs (september 2022). Haar zwangerschap werd voornamelijk overschaduwd door onzekerheid, maar vanaf het moment dat Sofie haar zoon voor het eerst in haar armen had, verdwenen de twijfels als sneeuw voor de zon. ‘Het moederschap is het allermooiste wat er is.’

Jij en je vriend zijn al lange tijd samen. Hadden jullie altijd al een kinderwens?

‘Ik was zeventien en Ton twintig toen we elkaar leerden kennen. Al vrij snel wisten we dat we graag samen kinderen wilden, maar dan wel heel wat jaren later. Dat ik uiteindelijk in verwachting raakte van Gijs, kwam dan ook als een hele grote verrassing. En daar schrok ik op z’n zachtst gezegd ontzettend van. Hoewel ik echt heel graag moeder wilde worden, voelde het nu als veel te vroeg.

We zaten midden in de verbouwing van ons huis, ik woonde nog bij m’n ouders en was volop aan het genieten van de vrijheid die we samen hadden als stel zonder kinderen. Ook had ik de wens om nog voordat we kinderen zouden krijgen, te trouwen met Ton. Het was dan ook ontzettend schakelen toen ik de positieve zwangerschapstest in m’n handen had.’

Je geeft aan dat je schrok van het nieuws dat je in verwachting was. Kun je uitleggen wat je precies voelde?

‘Dit is een vraag waar ik heel graag open en eerlijk antwoord op wil geven, omdat ik merk dat er nogal een taboe op ligt. Ik durf namelijk wel te zeggen dat ik me tijdens mijn zwangerschap niet blij heb gevoeld. Ik was verdrietig dat ik in verwachting was en de twijfels overheerste. Nu weet ik dat al die twijfels en zorgen nergens voor nodig zijn, ik vind het moederschap het mooiste wat er is, maar destijds maakte ik me écht zorgen.

M’n twijfels en onzekerheden gingen vooral over dat ik bang was dat m’n jeugd voorbij zou zijn. Dat ik niet meer naar een feestje kon gaan met m’n vriendinnen, niet even een avondje buiten de deur kon eten. Ik was er nog niet klaar voor om dat op te geven, ondanks dat het een grote droom van me was om moeder te worden. Het voelde alsof mijn zwangerschap een paar jaar te vroeg kwam.’

Toen je twijfels en onzekerheden zo sterk waren, heb je toen ooit gedacht: ‘Kan ik ooit van m’n kind gaan houden?’

‘Nou, eerlijk gezegd wel. Ik heb me vaak genoeg afgevraagd of dat gevoel van liefde er wel zou komen. Ik heb het daar ook veel met Ton en m’n ouders over gehad. Ik vond het gewoon zo spannend en wilde zo graag dat ik het moederschap leuk zou vinden, maar het lukte me niet die knop om te zetten. Ik zag m’n zwangerschap vooral als een periode waarin ik niks kon en alleen maar dik werd. Dat vond ik naar en dubbel, zeker omdat ik weet dat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is.’

Uiteindelijk beval je op 3 september 2022 van Gijs. Wat ging er door je heen?

‘Ik vind het nog steeds zo bizar om daar op terug te blikken, maar vanaf het moment dat ik Gijs in m’n armen had waren al m’n zorgen en onzekerheden verdwenen. Ik voelde meteen: ‘Dit klopt. Hij hoort bij ons’. Waar ik tijdens mijn zwangerschap echt op een donderwolk zat, kleurde die knalroze vanaf het moment dat Gijs geboren werd.

Uiteindelijk ben ik binnen twee uur van Gijs bevallen, wat natuurlijk echt ontzettend snel was. Omdat het zo rap ging, hebben Ton en ik een heel groot gedeelte van de bevalling met z’n tweeën gedaan. Zonder verloskundige. Dat was zo bijzonder. Het heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht.’

Inmiddels ben je zeven maanden moeder. Hoe vind je dat?

‘Ik vind het geweldig en had het voor geen goud willen missen. Achteraf denk ik ook: ‘Wat heb ik me onnodig zorgen gemaakt tijdens m’n zwangerschap.’ Het is zo gezellig en fijn om een gezin van drie te zijn. Ik denk ook dat wij heel erg boffen met Gijs, hij is zo’n makkelijk ventje. We nemen hem overal mee naartoe waardoor we nog steeds heel veel leuke dingen doen. Hij vindt alles goed en slaapt lekker door. Uiteraard is het natuurlijk geven en nemen: wij passen ons aan aan hem, maar hij maakt ons dat ontzettend makkelijk.

Dat vind ik ook wel grappig om te beseffen: dat ik me zorgen heb gemaakt over dat ik nooit meer een feestje kan pakken. Maar dat is helemaal niet zo en daarnaast: ik heb er ook lang niet meer zoveel behoefte aan als voordat ik moeder was. M’n prioriteiten liggen nu heel ergens anders. Ik hou zoveel van m’n zoon, dan gaat het maken van bepaalde keuzes en het laten van dingen gewoon automatisch.’

Je geeft aan dat jullie Gijs overal mee naartoe nemen. Plannen jullie ook bewust tijd voor jezelf of met z’n tweeën in?

‘Ik moet zeggen dat we dat nog niet heel veel hebben gedaan, omdat we het heerlijk vinden om Gijs overal mee naartoe te nemen. Maar er zijn zeker momenten geweest dat we even samen uiteten gaan en m’n vriendinnen of onze ouders op Gijs passen. Gelukkig zijn mijn vriend en ik best wel makkelijk in loslaten. We vinden het prima om Gijs bij vrienden of onze ouders te brengen. We weten dat hij in goede handen is. Sterker nog: iedereen vindt het geweldig om op hem te passen.

Verder vind ik het helemaal fantastisch om Ton met Gijs te zien, dus ik heb ze het liefste gewoon heel veel bij me. Onze relatie is wat dat betreft ook echt positief veranderd. Een gezin zijn is zo leuk en bijzonder.’

Als Gijs een paar maanden oud is, zeg je je baan op en begin je voor jezelf. Hoe vind je het om nu ondernemer te zijn?

‘In het begin vond ik dat best wel spannend, en nu nog steeds wel hoor. Ik heb heel lang vast in de gehandicaptenzorg gewerkt, maar uiteindelijk de keuze gemaakt om als ondernemer aan de slag te gaan. Ik moest keuzes maken en aangezien mijn bereik op Instagram en TikTok hard groeide, besloot ik ervoor te gaan.

Het ondernemerschap gaat natuurlijk gepaard met bepaalde onzekerheden. In januari bijvoorbeeld had ik weinig opdrachten, toen dacht ik wel: ‘Doe ik hier wel goed aan?’ Als moeder heb je de verantwoordelijkheid voor je kind, dus dat zorgde wel voor onzekerheid. Maar nu gaat het weer goed en geniet ik er onwijs van dat ik nu zo flexibel ben en veel tijd met Gijs kan doorbrengen.’

Onlangs kreeg je ontzettend veel reacties op een sketch waarin je met een knipoog vertelde dat je – sinds je moeder bent – nauwelijks aandacht krijgt van mannen. Waarom besloot je daarover te vertellen?

‘Ha, ja klopt. Ik vind het zo bizar om te merken hoe daarin een verschil zit tussen mannen en vrouwen. Voordat ik moeder werd had ik geregeld aandacht van mannen. Dat hoefde van mij helemaal niet hoor, ik ben mega gelukkig met Ton, maar nu heb ik dat gewoon niét meer. En mijn vriend? Ach, die krijgt alleen maar meer aandacht nu hij vader is. Als hij met de wandelwagen door de stad loopt, vallen vrouwen als een blok voor hem. En dat begrijp ik helemaal: ik vind ‘m ook ontzettend aantrekkelijk als vader.

Ik vind het grappig om te zien dat er zo’n verschil in zit. Wij vrouwen vinden mannen met een kind geweldig, maar andersom blijkt het toch minder zo te zijn. Dat er zoveel reacties op de video kwamen, heeft denk ik vooral te maken met de herkenbaarheid. Echt honderden vrouwen lieten weten dat zij precies hetzelfde ervaren haha. Dat vind ik ook wel te gek van m’n werk hoor: dat je die herkenbaarheid in het moederschap – of dat nou grappig is zoals dit, of juist serieus en taboedoorbrekend – kan delen met anderen.’

Als laatste vraag… wat vind je het allermooiste aan het moederschap?

‘Die onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je kind en je kind voor jou. Ook vind ik het heerlijk om een gezin te vormen, dat had ik niet zo verwacht. Het zit ‘m in de kleine dingen: dat ik dan een kaartje schrijf en Gijs zijn naam onder die van ons schrijf. Dan maakt m’n hart echt een sprongetje.

Zoals ik net al zei heeft het moederschap echt al m’n verwachtingen overtroffen. En dat is ook wel waarom ik dit verhaal deel: ik hoop andere vrouwen die zich herkennen in m’n verhaal, een hart onder de riem te steken. Dat het oké is om twijfels en onzekerheden te hebben, of dat nou tijdens je zwangerschap, je kraamtijd of een ander moment is: uiteindelijk komt het goed.’

Meer lezen?
Momtalk: Co
Momtalk: Julia
Momtalk: Elise