Maike Beunk
10/02/2020

Momtalk: Maike

Maike Beunk (31) is moeder van Pippa Olivia (1,5). Ze ging van fulltime ondernemen naar een rustigere baan om vooral veel tijd met haar dochter te kunnen spenderen. “Als ik ergens voor ga, dan doe ik dat voor 100%. Ik kan niet 100% ondernemen én 100% moeder zijn, dus heb ik nu de keuze gemaakt voor het laatste.”

Wilde jij altijd al moeder worden?

“Ja, dat heb ik altijd al gehad. Veel meisjes dromen van eerst trouwen in een grote witte jurk, ik heb dat altijd overgeslagen. Moeder worden voelde wel als mijn roeping in dit leven, dat gevoel had ik al heel vroeg. Maar ik was me altijd wel bewust van de enorme verantwoordelijkheid die het moederschap met zich meebrengt. Ik heb het daarom een tijdje uitgesteld, ik vond carrière maken en op mijn eigen benen kunnen staan belangrijk. Pas later ben ik naar mijn hart gaan luisteren.

En eindelijk gaf je daar gehoor aan…?

Nou, Pippa is eigenlijk een verrassing. Ze was helemaal niet gepland. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen heb ik wel aan hem gevraagd of hij in de toekomst kinderen wilde en hem laten weten dat het voor mij geen jaren meer hoefde te duren. Gelukkig stond hij daar voor open. We leerden elkaar in april kennen, waren sinds eind juni officieel samen en in oktober hadden we een heel leuk feestweekendje en volgde een positieve zwangerschapstest. Hoewel het een grote wens was, is de zwangerschap me een beetje overkomen, zo voelt het.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Maike Beunk (@maikebeunk) op

Hoe heb je de combinatie prille relatie en zwangerschap ervaren?

Ik vond het heel zwaar. Tegen vriendinnen die ook kort in een relatie zaten en al over kindjes begonnen, riep ik: doe het niet! Je zit nog zo in de aftastende fase, je wilt je sexy voelen, tot diep in de nacht wijntjes drinken samen. Na drie maanden verkering was ik tien kilo zwaarder, was ik geconstipeerd en had ik nergens meer zin in. Dat is nogal pittig als je net samen bent. Je bent nog zo preuts aan het begin van je relatie en dan moet hij al mee naar een gynaecoloog waar je met je benen in de beugels mag gaan liggen. Ik denk dat ik ook niet altijd eerlijk durfde te zijn over hoe ik me voelde, hoe misselijk en moe ik eigenlijk was, hoe ik geen zin had om mee te gaan naar dingen. Ik had het achteraf graag anders gezien, maar ik ben er trots op dat we er samen doorheen zijn gekomen.

En dan is er ineens een baby’tje bij…

Hij verhuisde naar Zwolle voor mij, waar we met z’n drieën op 55 vierkante meter woonde. Ik had verwacht dat het moederschap van nature goed zou gaan bij mij, dat ik een geboren moeder zou zijn, maar dat viel vies tegen. Ik was ver overtijd en de bevalling was heftig. Mijn angst om haar te verliezen was zo enorm, ik was continu bang en geëmotioneerd. We konden Pippa ook niet bepaald een tevreden baby’tje noemen en hebben elkaar regelmatig aangekeken: is dit het? We vonden die eerste maanden heel zwaar.

Mijn vriend is ondernemer en werkt veel, dus de verzorging van Pippa kwam vanaf het begin op mij neer. Ik hoor van veel meiden dat ze de behoefte of noodzaak voelen om naast moeder ook nog een leuke vrouw te zijn, maar ik kon dat niet. Ik ben een jaar lang voornamelijk moeder geweest en hij heeft mij daarin vrijgelaten. Hij heeft me alle tijd gegeven om te wennen aan die nieuwe rol als moeder. Diep vanbinnen wist ik dat ik ook mijn eigen wensen en behoeftes had als vrouw, maar daar was op dat moment weinig tot geen ruimte voor. Ik heb respect voor zijn geduld, acceptatie en respect naar mij toe. Ik denk sowieso dat wij veel respect hebben voor elkaar. En dat vind ik heel erg mooi aan onze relatie. En ja, hij werkt wel heel hard, maar dat doet hij ook voor ons. 

Inmiddels is er weer wat ruimte voor tijd met z’n tweeën. Als we nu op date gaan, lijkt het een beetje alsof we de draad weer oppakken waar we ‘m ruim twee jaar geleden lieten liggen. Veel stellen die ouders worden hebben genoeg tijd met z’n tweeën doorgebracht en kennen elkaar door en door. Wij hebben dat helemaal nog niet gedaan, dus we halen onze tijd samen nu in.

Hoe is de zorg voor jullie dochter geregeld?

Het is niet perfect. Ik ben soms jaloers op ouders die een 50/50 verdeling hebben, waarbij de vader ook de kids in bad doet en eten kookt, waardoor er voor de moeder ook ruimte en energie is om haar eigen ding te doen op zakelijk vlak. Dat is bij ons thuis anders verdeeld. Ik steun hem om zijn ding te doen, waardoor het overgrote deel van het zorgen voor onze dochter en huishouden bij mij ligt. Da’s niet heel typisch voor hoe het bij mensen tegenwoordig gaat, het is eigenlijk heel traditioneel. Ik weet van huis uit niet beter, de verdeling bij mijn ouders vroeger was ook zo. Je kiest een vent die op je vader lijkt, zeggen ze toch.

Ik mis het natuurlijk weleens, het ondernemen, mijn carrière. Maar ik heb het gevoel dat ik dit altijd nog kan oppakken, het is geen gesloten hoofdstuk. Hoe ik er nu in sta is dat ik weer lekker iets voor mezelf ga doen zodra Pippa naar school gaat. Dat hoeft niet per se als ondernemer te zijn, maar wel lekker een baan voor mijzelf. Misschien willen we in de verre toekomst toch nog wel een tweede kindje. Daar zijn we nu helemaal nog niet zeker van.

Ik vind het nu fijn dat ik die stress niet heb. Ik ken mezelf: als ik ergens voor ga, ga ik er 100% voor. Je kunt niet 100% moederen én 100% ondernemen, er lijdt altijd iets onder denk ik.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Maike Beunk (@maikebeunk) op

Hoe heeft moeder zijn jou veranderd?

Ik hou op een andere manier van mezelf. Ik was altijd heel kritisch en onzeker, maar sinds ik moeder ben is dat weg. Dingen waar ik vroeger kritisch over was, zijn nu bijzaak. Het is niet eens het feit dat Pippa er altijd is of dat ze altijd van me houdt, maar ze heeft me geleerd wat belangrijk is in het leven. De rest is ruis geworden.

Als ik terugdenk aan mezelf voordat ik moeder werd, dan was ik vooral zoekende. Ik was nooit tevreden, het moest altijd meer en beter. Nu ben ik compleet gelukkig met hoe het is. Soms snap ik niet waarom ik dat niet uit mezelf heb kunnen halen, die compleetheid ervaren zonder kind. Moeder worden voelt als thuiskomen.

Wat ik mis van mijn oude leven is het onbezorgde, gewoon de deur uit gaan zonder oppas te hoeven regelen, een nacht kunnen doorhalen en je niet druk maken om een kater de volgende ochtend.

Hoe zit het met tijd voor jezelf?

Ik ben daar nog steeds niet goed in. Afgelopen zaterdag zat ik met vriendinnen in een wijnbar en toen dacht ik nog: dit vind ik zo fijn, ik krijg hier zoveel energie van. Waarom doe ik dit niet vaker?

Als iemand me vraagt om iets af te spreken denk ik snel in bezwaren: ik wil niet weer opa en oma belasten met oppassen, ik ben er te moe voor. Toch zou ik vaker plezier mogen verkiezen boven vermoeidheid. Ik zou best eens een schop onder mijn kont kunnen krijgen, dan maar moe!

Kost het je moeite om je dochter los te laten?

Ik denk dat onze start een andere moeder van mij heeft gemaakt dan ik van tevoren had verwacht. Ik was zestien dagen overtijd toen onze dochter geboren werd. Ik was heel positief 40 weken lang en zag de bevalling met vertrouwen tegemoet, maar werd elke dag dat ik langer overtijd ging onzekerder. Bij mij bleek niets in mijn lijf te doen wat het moest doen. Er kwam geen ontsluiting, er gebeurde niets. Toen Pippa uiteindelijk werd geboren verwachtte ik een gezonde stevige baby, maar ze was uitgedroogd en plaste bloed.

Ik ben door die ervaring zo aan mezelf gaan twijfelen: waarom heb ik het niet voor haar opgenomen? Waarom heb ik haar niet eerder laten halen? Waarom werkte mijn lijf niet mee? Er is zoveel angst geweest, dat heeft me wel gevormd als moeder. Ik heb het idee dat ik de ervaring wel heb verwerkt, ik heb goede gesprekken gehad in het ziekenhuis. Maar dat angstige, beschermende gevoel blijft. Ik kon haar na een jaar pas beter loslaten. Daarvoor waakte ik als een leeuwin over mijn welpje.

Ik zie nu dat mijn dochter toe is aan een peuterspeelzaal, meer contact met andere kindjes. Af en toe een nachtje slapen bij opa en oma en ze doet ook weer leuker tegen mij. We zetten kleine stapjes, maar we komen er wel.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Maike Beunk (@maikebeunk) op

Wat voor moeder ben jij?

Ik vind mezelf wel een lieve en warme moeder. Ik ben er voor haar. Ik probeer naar Pippa te kijken, aan te voelen waarom ze iets doet. Ze is best een boefje. Ze heeft ontdekt dat ze op de grond kan gaan liggen en gillen. Dat vindt ze zo leuk, dat doet ze nu twintig keer per dag. Ook in de supermarkt. De eerste keer kwam ik huilend thuis: wat hebben we gecreëerd? Nu observeer ik: waarom doe je dat? Ik heb die tijd, om er echt bij stil te staan waarom ze doet wat ze doet, om te kijken wat we kunnen veranderen. Ik laat zien dat ik er voor haar ben. Tijdens een driftbui vraag ik haar ook altijd of ze even een knuffel nodig heeft. Vaak lost dat al zoveel op.

Toen ze zo slecht sliep adviseerde iedereen ons een slaapcoach. Ik wilde dat niet, ik wil haar laten weten dat ik er ook ’s nachts voor haar ben. Ik hoef ’s ochtends niet vroeg mijn bed uit voor werk, dus ik had meer ruimte om haar geduldig te leren doorslapen. Het is goed zo. Inmiddels merk ik wel dat het opvoeden begint en Pippa grenzen nodig heeft. Ik ben wel een duidelijke moeder, maar vind het opvoeden moeilijker dan ik dacht. Haar straffen, bijvoorbeeld laten uithuilen op de gang, kost me zoveel moeite. Zodra het 1 seconde stil is ren ik terug om haar te halen.

Wie vind jij een inspirerende moeder?

Ik heb niet zozeer één inspirerende moeder waar ik tegenop kijk. We doen allemaal ons best op de manier die wij het beste vinden voor ons kind. Ik heb wel veel respect voor vrouwen die – naast dat ze moeder zijn – ook nog eens ondernemer zijn en veel zelf moeten werken, maar net zo goed heb ik veel respect voor fulltime mama’s, zonder oppas of vangnet. Ik doe het jullie niet na!”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen