Van schermtijd tot laten huilen: verschil eerste en tweede kind

Wanneer ik naar beneden kom, zie ik twee kinderstoelen naast elkaar staan op nog geen halve meter afstand van de televisie. Zoon Sam kijkt me triomfantelijk aan. ‘Ik kijk tv met Tijn!’. ‘Ik zie het, lieverd’, antwoord ik, terwijl ik een blik wissel met Patrick die aan de eettafel de krant zit te lezen. Er is zeker een verschil tussen ons eerste en tweede kind, realiseer ik me.

De oplossing van mijn vriend om even rustig te kunnen ontbijten/douchen/een half uur op de wc door te brengen? Twee kids voor de televisie parkeren. For you information: onze oudste zoon Sam is 2,5 jaar oud. Onze jongste zoon Tijn is net 5 maanden.

En daar wringt voor mij de schoen een beetje. Want waar we Sam na één jaar pas in de buurt van een beeldscherm liet komen, gaat Tijn mee in het ritme van ons gezin. En dus ook de schermtijd die we hebben. Nou is de Stokke babystoel vóór de televisie parkeren niet iets wat we op dagelijkse basis doen, maar het is wel illustratief voor het verschil tussen het eerste en tweede kind.

Laten huilen

Naast schermtijd zijn er meer verschillen. Het lijkt alsof ik bij baby #2 ook wat beter tegen huilen kan. Kwestie van gewenning, of weten dat huilen erbij hoort bij pasgeboren baby’s?

Waar we bij Sam op ieder moment van de dag (en nacht) konden inspelen op zijn behoefte, moet Tijn soms nét wat langer wachten. Vooral in de eerste weken na zijn geboorte was ik een paar keer net te laat met voeden omdat we nog een wandelingetje aan het maken waren. Lekker ontspannen wandelen, met een dreumes op een loopfiets, een gammele bekkenbodem en een huilende baby in de kinderwagen…

Eerste kind: geen moment alleen laten

Nog een verschil tussen een eerste en tweede kind: je wordt wat gemakkelijker met je baby een momentje alleen laten wanneer hij gevoed en tevreden is. Voor mij een verschil van 1 naar 2 kinderen. Ik sleepte Sam o-ve-ral mee naartoe. In zijn wipstoeltje in de badkamer zodat ik hem altijd in mijn zicht had, ook als ik mijn benen aan het scheren was met een haarmasker in.

Fast forward naar 2,5 jaar later en baby nummer 2. Tijn heeft zijn buik vol en ligt een beetje te pruttelen in zijn ledikant. Dan is dit hét moment om te douchen. En hem vooral lekker laten liggen pruttelen in plaats van met me meenemen in een wipstoeltje. Wel met alle deuren open, dat dan weer wel.

Tweede kind: minder zorgen over slaaptijden

Ik probeerde bij Sam relaxed om te gaan met slaaptijden en wakkertijden, maar wel de kennis van de cursus beter slapen toe te passen. Die flexibiliteit in slaaptijden hebben we nog steeds, maar rust en regelmaat lukt bij Tijn soms iets minder goed. Simpel voorbeeld: op het moment dat hij ‘s ochtends vaak in slaap valt, zijn we op weg naar de kinderopvang. En wordt hij vaak weer wakker bij de overdracht.

Gelukkig hebben we een heel lief ventje dat lekker met de flow meegaat. Misschien dat tweede, derde, vierde etc. kinderen daar ook makkelijker in worden. Ze weten niet beter dan dat de wereld niet alleen om hun draait.

Wat geen verschil maakt tussen het eerste en tweede kind: de liefde die je voelt voor hen beiden. Liefde hoef je niet te delen. Liefde vermenigvuldigt zich. Bij ieder nieuw gezinslid.

Meer lezen?
Voor de moeder die haar tweede kind verwacht
Blog: de tweede keer, een tweede kind
Blog: mijn vijf tips voor de kraamtijd met de tweede