Momtalk: Victoria Verstappen

Victoria Verstappen (’99) is samen met Tom en kreeg binnen een jaar tijd twee kinderen: zoons Luka (’20) en Lio (’21). Wij vroegen haar het hemd van het lijf over haar kinderwens, het moederschap van twee jonge kinderen en het volgen van haar moedergevoel.

Inmiddels ben je moeder van twee kinderen, wanneer dacht je: ‘Yes, ik wil een baby’?

‘Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen, hadden we het al vrij snel over kinderen. Beiden wilden we namelijk jong ouder worden. Mijn ouders waren ook jong toen ze aan kinderen begonnen en ik heb altijd een hele goed band met hen gehad. Vandaar dat ik ook zelf graag jong moeder zou willen worden, omdat ik dezelfde band met mijn kinderen wil als die ik met mijn vader en moeder heb. Daarnaast hadden zowel ik als m’n vriend al veel van de wereld gezien en dachten we steeds vaker: ‘Volgens mij zijn we er wel klaar voor.’ Na dat besluit duurde het niet lang meer voordat ik in verwachting was.

Overigens vraag ik me af of je wel 100 % klaar kunt zijn voor kinderen. Want wanneer is dat? Nu, of over vijf jaar? Pas toen ik mijn oudste zoon op m’n borst had, dacht ik voor het eerst echt: ja, dat moederschap, daar ben ik helemaal klaar voor.’

Drie maanden na de bevalling van Luka, raak je opnieuw in verwachting. Was die tweede zwangerschap anders dan je eerste?

Mijn eerste zwangerschap verliep heel erg goed. Ik had geen last van kwaaltjes, alleen een beetje misselijk, en had veel energie. Uiteindelijk heb ik zelfs nog tot de dag van de bevalling gesport. Bij mijn tweede zwangerschap was dat wel anders. Luka was pas drie maanden oud en ik zat echt nog in m’n herstel, waardoor ik de zwangerschap van Lio toch als pittiger heb ervaren. Niet dat ik toen wel last had van kwaaltjes, maar we hadden al een klein jongetje thuis die niet goed doorsliep, waardoor ik een stuk minder fit m’n zwangerschap inging dan dat ik bij Luka deed.

Ik denk dan ook niet dat ik de zwangerschappen per se heel anders vond, maar dat het vooral de situatie was die het anders maakte. Toch vond ik beide keren heel bijzonder en mooi, maar keek ik ook onwijs uit naar de bevalling en dacht ik: ‘Nu mag je wel komen’. Toen de jongens er eenmaal waren, heb ik juist ook wel momenten gehad dat ik m’n buik heel erg miste.’

Je geeft aan dat je beide keren uitkeek naar de bevalling, hoe heb je je daarop voorbereid?

Om eerlijk te zijn ben ik niet het type dat veel gaat lezen of zich heel goed voorbereid op dingen die gaan komen. Een kind moet er nou eenmaal uit, op welke manier dan ook, dus ik heb het vooral een beetje op z’n beloop gelaten. Wel was ik er heel zeker van dat ik een ruggenprik wilde. Om me heen hoorde ik toch wel dat veel vrouwen die hun bevalling als heel prettig hadden ervaren omdat ze een ruggenprik hadden gehad. Bij m’n eerste bevalling is dat ook gelukt en dat vond ik heel fijn.

Bij de bevalling van Lio waren we te laat voor een ruggenprik, waardoor ik ook echt heb ervaren hoe het is om zonder pijnbestrijding te bevallen. Achteraf gezien vond ik dat ook wel heel mooi, omdat ik toen echt heb ervaren hoe een bevalling voelt. Maar terugkijkend op beide bevallingen, ben ik voor beide keren dankbaar hoe het is gegaan. Dat komt denk ik ook omdat ik nog jong ben en ook beide keren snel ben hersteld.’

Uiteindelijk heb je twee kinderen binnen een jaar gekregen, hoe vond je die overgang?

Ik vond de overgang van geen kinderen naar één kind zwaarder dan van één naar twee kinderen. Ik denk ook wel dat dat komt omdat Lio een hele makkelijke baby is en vanaf het begin al goed doorslaapt. We hadden een fijn ritme met Luka gevonden, dus dat Lio daarbij kwam, voelde minder als een verandering dan toen we voor het eerst ouders werden. Toen moesten we alles nog uitvinden en was alles nieuw, maar toen Lio werd geboren zaten we al middenin het ouderschap waardoor we het makkelijker oppakten.

Ik ben ontzettend dankbaar dat ik in een korte tijd twee zoons heb gekregen. Het is ontzettend leuk dat ze zo weinig schelen en hoop dat ze later heel veel aan elkaar zullen hebben. Nu merk ik al aan Luka dat hij echt weet dat hij een klein broertje heeft. Hij loopt echt vaak naar hem toe en andersom lacht Lio ook heel vaak om Luka. Dat is onwijs mooi om te zien.

Je klinkt heel positief, vind je het moederschap ook uitdagend?

Tuurlijk zijn er momenten dat ik het pittig vind, maar over het algemeen ben ik heel positief ingesteld en vind ik het moederschap vooral heel leuk. De liefde die ik voor mijn zoons heb, vind ik zo fijn. Toen ik zwanger was van Lio vroeg ik me wel af of ik die liefde die ik voor Luka had, ook voor een ander kindje zou kunnen voelen. Maar vanaf het moment dat Lio op m’n borst lag, dacht ik: ‘Ik hou gewoon evenveel van mijn beide kinderen en mijn liefde is alleen maar meer geworden.’

Het leven met twee jonge kinderen kan best hectisch zijn, hoe plan jij tijd voor jezelf in?

Zowel Luka als Lio gaan twee á drie dagen naar de kinderopvang en dat zijn de dagen dat ik tijd heb voor mezelf. Dan werk ik, ga ik sporten of lekker naar de kapper. Dat is iets wat ik altijd al fijn vond om te doen en nu nog steeds heel belangrijk vind. Juist die momenten heb ik nodig om weer even op te laden en extra veel positieve energie te krijgen.

Tuurlijk is het soms lastig om ze ‘s ochtends weg te brengen, maar die tijd voor mezelf heb ik wel echt nodig. En zowel ik als m’n vriend vinden het ook belangrijk voor de ontwikkeling van de jongens. Dat ze omringd zijn door andere mensen en leren spelen met andere kindjes.

Als laatste vraag, welk advies zou jij aanstaande moeders willen meegeven?

Dat naar jezelf luisteren als moeder, maar ook als je zwanger bent, het allerbelangrijkste is. Volg je moedergevoel, want dat is uiteindelijk altijd goed.’

Fotograaf: Danielle Bosschaart

Meer lezen?
Emilie over haar kinderwens, de onvoorwaardelijke liefde voor haar kind en het combineren van haar ambitie en moederschap
Nadineover haar zwangerschap, de hevige bevalling van Raf en de uitdagingen van het moederschap