© 2024 // How About Mom
Denise Kortlever werkt als culinair trendjournalist en foodfotograaf voor merken als LINDA.tv, &C en Vogue. Op haar site thealldaykitchen.com deelt ze de lekkereste recepten, en ze schreef de boeken Oh Baby!, All-day breakfast en All-day bowls. Denise is moeder van zoontje James en in verwachting van een dochter, en woont met man Pieter vlakbij Utrecht.
“De weg hiernaartoe was heftig, maar alles waard. Bij James zijn we vrij lang bezig geweest om zwanger te worden. Zonder teveel in detail te treden is zoiets een enorme inbreuk op je leven. Je weet: stress is niet goed, dat wil je zo zoveel mogelijk vermijden. Maar tegelijkertijd zet het niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen worden veel druk op je.
Klopt, inmiddels ben ik weer zwanger. We verwachten een dochtertje. Ik ben blij dat ik het tweede trimester heb bereikt, ik heb eindelijk weer wat energie terug. Deze tweede zwangerschap was veel meer afzien dan de eerste keer. En hoewel ik de kwaaltjes best een geruststellend idee vond, waren ze niet zo praktisch. Ik was misselijk en moe, wat praktisch gezien heel onhandig was in combinatie met een drukke baan, en een peuter. Als je mijn werk hebt en je bent misselijk, dat is niet heel handig haha.
Ook aan deze zwangerschap is een traject voorafgegaan. Het is een heftige periode en emotioneel heel pittig, allebei de keren. Je bent dolblij als je eenmaal zwanger bent, en tegelijkertijd heel bang, want je weet dat zwanger worden en blijven niet vanzelfsprekend is. Hoe meer je in zo’n traject zit, hoe meer je je realiseert wat er allemaal goed moet blijven gaan om zwanger te blijven. Gelukkig blijft veel vrouwen die gedachte gespaard. Als er een traject aan een zwangerschap voorafgaat, is iedere dag dat je zwanger bent en blijft, een wonder.
Dat beide zwangerschappen een medisch traject zijn geweest, daar ben ik open over. Ik heb zo veel berichtjes ontvangen van vrouwen via Instagram, die zich herkennen in mijn verhaal. Als je bedenkt dat 1 op de 6 stellen niet vanzelf zwanger wordt, komt het zo veel vaker voor dan we ons realiseren.
Ik heb alle vrouwen die in een vergelijkbare situatie zaten beloofd: als jullie zwanger mogen raken, dan stuur ik je het Oh Baby! boek toe. Ik ben zo blij als ik er weer een op de bus kan doen, ik gun het die stellen ook enorm.
Een tweede of derde zwangerschap komt er een beetje bij, zeggen veel vrouwen, maar ik voel dat helemaal niet zo. Ik vind het minstens even bijzonder als de eerste. Ik maak alles zo bewust mee, alle liefde die ik nu al voor mijn kindje voel.”
De kraamweek was een grote roze wolk voor mij, dat was echt heel fijn. Naast die roze wolk was het ook afzien in het eerste jaar. James had heel erg last van refluxziekte. Daar kwamen we al vrij snel achter, toen we met spoed naar het ziekenhuis moesten. Veel baby’s hebben lichte reflux, maar refluxziekte is een stuk zeldzamer en de medicatie sloeg helaas niet voldoende aan. Het was een kwestie van uitzitten, volgens de kinderarts.
Je kind met pijn de hele dag en nacht horen huilen, dat gaat door merg en been. Pieter en ik probeerden elkaar zoveel mogelijk af te wisselen in de nachten, zodat in ieder geval een van ons slaap zou krijgen. James logeerde ook af en toe bij opa en oma. En ik plande soms bewust een middagje vrij, omdat het best intensief was. Kortom, niet een heel makkelijke babytijd voor ons, hoewel we tegelijk ook wel écht hebben genoten.
Het grote voordeel van zo’n heftig eerste jaar is overigens wel dat je daarna dubbel en dwars geniet van rustigere tijden. Van een pijnvrije, vrolijke peuter vol energie. Juist omdat je weet dat het niet vanzelfsprekend is, eigenlijk net als zwanger worden.
Drie maanden na de bevalling ging ik verder met mijn boek Oh Baby!. Bij het maken van een boek heb je strenge deadlines en dat was achteraf niet zo heel handig. Ik realiseerde me pas achteraf dat van fulltime naar 3,5 dagen werken gaan, met veel minder slaap, en fysiek nog niet de oude zijn, enorm veel van je vraagt. De recepten, styling, fotografie: alles deed ik wederom zelf. Een boek in je uppie, andere freelance-projecten, een huilbaby en nauwelijks slapen, dat was geen ideale combinatie.
Ik heb ook heel bewust toen het boek uit was gezegd: ik plan dit soort megaprojecten voortaan anders. Dat ga ik een volgende keer niet meer zo doen. Ik kan nu beter relativeren en bedenken: we stellen een nieuw project een half jaar uit, dat kan ook best.
Op de momenten waarop ik dacht ‘Ik trek dit niet, ik stop ermee’, hoopte ik dat mijn omgeving dit zou merken. Ik hoopte bijvoorbeeld dat de uitgever zou snappen dat het eigenlijk niet haalbaar was. Achteraf had ik wat meer voor mezelf op willen komen. Mezelf de ruimte en de tijd geven om het moederschap te ontdekken.”
Slaaptekort, daar word je gewoon echt geen leuker mens van. Terwijl ik het allerleukste werk heb wat er is! Daarom ben ik nu veel bewuster in welke klussen ik aanneem en welke niet. Ik heb mijn werk meer in eigen hand en daar ben ik heel blij mee.
Voor mij was de grootste verassing dat op de momenten waarop het heel zwaar is, één lach van je kind alles weer goedmaakt. Zelfs al hangen de wallen tot je knieën en kijk je scheel van de slaap, dat maakt me helemaal niet meer uit als James naar me lacht.
Wat ik ook heel mooi vond was om mijn ouders als grootouders te zien. Met de komst van een baby schuift een generatie op, en dat vond ik zo mooi om te zien.
Dit bericht bekijken op Instagram
Ik ben een stuk flexibeler geworden. Ik was altijd enorm van de lijstjes, maar met een kind moet je improviseren. Baby’s houden zich niet aan een planning, en dat was een goed leermoment goed voor mij. Die flexibiliteit, daar bedank ik James voor.
Ik was in mijn eerste zwangerschap al bezig met mijn boek, en had daarin als tip om vooruit te koken. Ik had zelf de hele vriezer volgegooid met voedzame maaltijden en daar was ik zo blij mee! Dat geef ik ook altijd als kraamcadeau, maaltijden voor in de vriezer.
Realiseer je: wat je online ziet is veelal een mooi plaatje. Mensen hebben het vaak niet over de mindere kanten van het ouderschap. Je ziet maar een heel klein deel van iemands leven, en dat vertelt niet het hele verhaal. Ook in de babytijd van James ben ik eerlijk geweest dat dat best wel pittig was.
Ook zou ik andere moeders willen adviseren om niet te veel te vergelijken hoe andere mensen het doen. Je krijgt zo veel te horen als je zwanger bent en je doet het eigenlijk nooit goed, lijkt het wel, als je alle verschillende meningen online moet geloven. Het duurt een tijdje voordat je op je eigen moedergevoel durft te vertrouwen, maar probeer dat wel te doen. Er is maar één juiste manier en dat is de manier waarop jij het doet.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom