06/07/2020

Momtalk – Florine

Deze week spreken we met Florine Hofstee (30), inmiddels 24 weken in verwachting van haar zoontje. Florine is ondernemer, werd bekend met de realityserie Echte Gooische Meisjes, en deelt open en eerlijk haar intensieve fertiliteitstraject. Na 4,5 jaar is ze in verwachting.

Hoe gaat het met je? Hoe voel je je nu, in het tweede trimester?

“Op dit moment ben ik 24 weken zwanger en voel me beter dan ooit. In de eerste weken van mijn zwangerschap was ik erg moe maar vooral heel onzeker. Bruin bloedverlies hielp niet erg mee. Dit bleek niets ernstigs. Je baarmoeder is zo doorbloed dat het wel eens kan gebeuren, eigenlijk net zoals een bloedneus. Na week 13 ongeveer voelde ik me helemaal top fit en kon ik ineens de hele wereld aan en genieten van mijn zwangerschap. Ik ben heel benieuwd of ik me in het derde trimester heel anders ga voelen.”

Hoe was het moment waarop je een positieve zwangerschapstest in je handen had?

“We waren tijdens de uitslag van de zwangerschapstest op vakantie in Spanje. Even lekker eruit tussen de IUI-pogingen door. De laatste dag van de vakantie mochten we testen. Eigenlijk wilde ik dat niet want ik wilde onze vakantie niet verpesten. ‘Doe de test nou maar gewoon, beiden antwoorden zijn goed’, zei mijn man. Hij had gelijk. We hadden een superfijne vakantie met elkaar en dat kon niemand ons meer afpakken. We haalden een test in de Spaanse farmacia en deden die de volgende ochtend. Ik wist niet wat ik zag en riep van schrik en ongeloof Jeroen erbij om het extra streepje te controleren. ‘Lieverd, je bent zwanger!’, bevestigde hij.”

Had je een vermoeden hoe lang het ongeveer zou duren om zwanger te worden?

“Ik wist dat ik een onregelmatige cyclus heb. Als je soms een cyclus hebt van 60 dagen is het lastig te peilen wanneer je eisprong is, als je eisprong dan al niet geweest is. Ik wist dus ook dat zwanger worden niet heel gemakkelijk zou zijn. We besloten daarvoor naar de dokter te gaan zodat we doorverwezen konden worden naar een fertiliteitsarts. Ik was vooral heel benieuwd waarom ik een onregelmatige cyclus had. Ik had nog altijd het geloof dat ik op eigen kracht zwanger zou worden. Er was verder toch niets aan de hand met mij?”

“Tijdens het traject met testen en ziekenhuisbezoeken werden vriendinnen om mij heen zwanger zonder fertiliteitstraject. Ik ben daar nooit jaloers op geweest, ik was vooral bezig met uitzoeken wat er bij mij aan de hand was. Er moest toch een oorzaak zijn?”

Wat hielp jou om om te kunnen gaan met het de onzekerheid en het maandelijkse ‘wachten’?

“Ons leven. Mijn man en ik maken van alles een feestje, genieten van vakanties, eten, gezelligheid, vrienden, onze ondernemingen, elkaar. We hebben een heel fijn leven waar we veel positiviteit uithalen en daardoor afleiding. Ik ben er ook van overtuigd dat de aanhouder wint en dat het een kwestie van tijd moest zijn voor ik zwanger zou raken. Dus genieten van het ‘nu’ met zijn tweetjes hielp ons enorm.”

Hoe kijk je terug op de IUI-behandelingen?

“Het moment dat we hoorden dit traject in te gaan, moest ik echt even slikken. Zwanger worden op deze manier is niet hoe je je het voorstelt als je ooit bedenkt mama te worden. Je wilt toch het liefst een liefdesbaby die op natuurlijke weg gecreëerd wordt. Nadat we het lieten bezinken, konden we het weer van de positieve kant bekijken. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Juiste moment, juiste tijdstip. Niet meer gedwongen op bepaalde momenten seks maar gewoon weer spontaan wanneer je er zin in hebt, en kunnen loslaten.”

“Wat ons ook hielp was hoe kundig en aardig de artsen waren in het ziekenhuis waar we het IUI-traject deden. Ook de echoscopiste was zo lief voor ons. Gek genoeg schepte het echt een band tussen mij en Jeroen, zo s ’morgens vroeg naar het ziekenhuis voor de afspraak. We zeiden op een gegeven moment dat het ook wel iets ‘knus’ had, samen vroeg op pad voor ons toekomstige kind.”

“De tijd vanaf de IUI tot het doen van een zwangerschapstest vond ik vreselijk irritant. Ik mocht 18 dagen na een poging pas testen vanwege het Ovitrelle hormoon, waardoor de test kan afwijken. Die dagen lijken echt een eeuwigheid te duren… De eerste twee IUI-pogingen beheersten mijn leven, bij de derde poging staken we daar een stokje voor en boekten we een vakantie.”

Je schreef op Instagram dat je je niet gehoord en gezien voelde door de fertiliteitsarts in het eerste ziekenhuis. Wat zou je andere vrouwen aanraden, die een vergelijkbare situatie zitten?

“Bij het eerste ziekenhuis waarnaar ik ben doorverwezen ben ik inderdaad niet goed geholpen. Ik had geen klik met de arts en merkte dat ik me niet gehoord voelde. ‘Weer zo eentje die zwanger wil worden’, dat gevoel kreeg ik. Dus hup aan de Clomid (een hormoonbehandeling, red.) en kijken hoe hoog we die dosis kunnen opvoeren. Zo kwam het bij mij over.”

“Achteraf, in het nieuwe ziekenhuis waar we de IUI-behandeling kregen, bleek ik helemaal niet aan de Clomid te hoeven. Ze gaven mij een ander medicijn dat veel minder bijwerkingen had. Ik was blij dat ik naar mijn eigen gevoel heb geluisterd. Dat is dan ook mijn advies. Het is jouw lichaam en het onderwerp is meer dan gevoelig. Jij moet je fijn voelen bij en gehoord door een arts.”

Je bent zelfs een jaar niet naar het ziekenhuis geweest las ik, omdat je geen goed gevoel had aan het onderzoek en je behandeling. Hoe was dat jaar?

“Het jaar dat ik niet naar een ziekenhuis ben geweest was aan het begin heel relaxed. Ik liet het even helemaal los en hoopte opnieuw vanzelf zwanger te raken. Naarmate de tijd verstreek werd ik steeds ongeduldiger en waren de menstruaties niet alleen pijnlijk maar ook verdrietig. Ik had weinig vertrouwen meer in fertiliteitsartsen, dus ik moest me echt over een gevoel heen zetten om een nieuwe verwijsbrief te halen voor een ander ziekenhuis in de buurt.”

Hoe vond je het om open te zijn over jullie fertiliteitstraject? Heb je nog getwijfeld wat je wel en niet wilde delen?

“Ja, ik heb er wel over getwijfeld om over ons traject te delen. Ergens was ik bang dat mensen er moeilijk over zouden gaan doen. Maar ik heb echt geen moment spijt gehad van de openheid. Wat een opluchting!”

Hoe was het voor je man Jeroen, en voor jullie samen?

“Jeroen is mijn rots in de branding. Hij is geen vrouw natuurlijk en ervaart het allemaal heel anders. Hij wilde ook papa worden maar heeft mij nooit het gevoel gegeven dat hij haast had of dat het niet goed zou komen. Zelfs de momenten om samen zo vroeg op pad te gaan naar het ziekenhuis voor onze toekomst voelden knus en gezellig. Dit traject heeft onze relatie echt sterker gemaakt.”

https://www.instagram.com/p/CAp0nPSjO0J/?utm_source=ig_web_copy_link

Ben je al bezig met de bevalling, en zo ja, op welke manier?

“Toevallig hoorde ik van de week iets over hypnobirthing, dat kende ik nog niet maar klinkt interessant. Verder heb ik mezelf er nog niet in verdiept, behalve dat ik graag in het ziekenhuis wil bevallen.”

Heb je een advies of tip voor vrouwen met een kinderwens, die misschien ook maanden of jaren wachten om zwanger te worden?

“Onderneem actie! Heb je een regelmatige of onregelmatige cyclus? Ben je al bij een dokter geweest? De medische wetenschap kan zoveel tegenwoordig, en ook kun je naar een hormoonspecialist of fertiliteitscoach buiten het ziekenhuis om als dat je een goed gevoel geeft.”

“Zit je momenteel in een fertiliteitstraject, of probeer je zwanger te raken maar duurt het langer dan je hoopt? Ook al kan het op sommige momenten lastig zijn, probeer in de tussentijd te genieten van elkaar, je leven zoals het is en van alle spontane dingen die je nu nog kan doen. Ik geloof erin dat de aanhouder wint en dat het een kwestie van tijd is. Ze kunnen zo ontzettend veel tegenwoordig!”

“Nog een tip, praat erover met gelijkgestemden. Dit heeft mij ook enorm geholpen. Ik deelde op Instagram dat ik een traject zat en de succesverhalen vlogen me om de oren. Ik kende een IUI-behandeling daarvoor niet uit mijn eigen omgeving, dus ik vond het heel fijn om te merken dat ik niet de enige was.”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen