‘Waarom zou je kiezen voor een keizersnede? Er zijn mensen die deze vraag misschien best willen stellen, maar het niet doen. Ik heb de vraag van diverse mensen gehad na de geboorte van mijn zoon en geef graag een antwoord. Er rust volgens mij namelijk best een taboe op dit onderwerp.
Ik ben bevallen middels een geplande keizersnede op verzoek, een heel Amerikaans gebeuren dus. Een keizersnede op verzoek is in Nederland zeer ongebruikelijk en er gaan meerdere gesprekken aan vooraf met een gynaecoloog. Je moet erg zeker van je zaak zijn en consistent zijn in je argumenten. Daarna kan het artsenteam alsnog besluiten om het niet te doen. En daar heb ik begrip voor (do no harm/ artseneed). Een keizersnede blijft namelijk een grote buikoperatie met risico’s, ook tijdens een eventuele volgende zwangerschap. Tevens past een keizersnede op verzoek niet binnen de geboortecultuur van Nederland.
1. Ik wilde geen bekken(bodem)schade. In de toekomst wil ik graag nog eens een (halve) marathon lopen en wil geen bekken(bodem)klachten die dat eventueel bemoeilijken. Verder worden de baby’s tegenwoordig steeds groter en zwaarder, terwijl de lichaamsbouw van de vrouw nauwelijks verandert.
2. Doorgaand op de grotere baby’s: mijn zoon is de hele zwangerschap ingeschat als een grote baby, ook bij de twee groei-echo’s. Hij zat altijd boven de p95. Een natuurlijke bevalling is dan mogelijk zwaarder met meer kans op complicaties.
3. Ik heb altijd het idee gehad dat ik een vrij smal bekken heb. Ik was bang voor een niet vlottende bevalling met zuurstoftekort voor mijn zoon. Daarbij was ik bang voor een eventuele vacuümverlossing. Moet er niet aan denken dat zo’n pomp op het hoofd van m’n kind geplaatst wordt.
4. De statistieken na 39 weken zwangerschap (een geplande keizersnede wordt bijna altijd na 39 weken zwangerschap gepland). Voor de baby zijn de overlevingsstatistieken prima en ik heb statistieken gevonden die tonen dat het zelfs veiliger is om bij die termijn via een keizersnede geboren te worden. Dit geldt echter niet voor de moeder! De overlevingsstatistieken zijn voor de moeder gunstiger bij een vaginale bevalling.
5. We willen het waarschijnlijk houden bij één kind. Na een keizersnede is er een groter risico op complicaties tijdens volgende zwangerschappen.
6. Uiteindelijk daalde mijn zoon aan het eind van de zwangerschap niet goed in mijn bekken in, wat de kans op een secundaire keizersnede alsnog groot maakte. Al helemaal in combinatie met mijn lage motivatie voor een vaginale bevalling.
En de stijgende kosten van de gezondheidszorg dan? Een keizersnede is natuurlijk veel duurder dan een natuurlijke bevalling. Ik heb aangeboden om de kosten zelf te betalen.
Ik begrijp het helemaal als je denkt: gedver, ik moet er niet aan denken om op zo’n manier te bevallen. Zo kunnen natuurlijke bevallingen prachtig zijn en goed verlopen. De natuur en de oerkrachten, de steun van je eventuele partner. En zo hoort het ook eigenlijk. Mijn plan B was een badbevalling in het ziekenhuis. Gedurende de hele zwangerschap heb ik me middels diverse meditatie- en yogaoefeningen (en voldoende beweging) voorbereid op een vaginale bevalling. Ik had vroeger regelmatig moeite met eigen keuzes maken en was vaak onzeker. Ik ben trots dat ik wat mijn bevalling betreft mijn eigen pad heb bewandeld. En ben ontzettend dankbaar dat er gehoor gegeven is aan mijn verzoek. Het was echt mijn wens om via een gentle sectio te bevallen.
Tot slot: ik ben nooit bang geweest voor de pijn, maar enkel voor de gevolgen van een bevalling. En ik ben de artsen die mij hebben geholpen ontzettend dankbaar. Dat heb ik ze ook laten weten. Ik ging zonder stress (ontspannen zelfs) mijn bevalling in. Ze hebben mij de mooiste dag van mijn leven bezorgd. Ze hebben mijn zoon gezond ter wereld gebracht. Daar ben ik ze de rest van mijn leven dankbaar voor.’
Meer lezen?
Anika over keuze tussen keizersnede of vaginale bevalling: ‘Strijd tussen hoofd en hart’
Petra stelde haar kinderwens jaren uit vanwege de angst voor een vaginale bevalling
