‘Waarom zou je kiezen voor een keizersnede? Er zijn mensen die deze vraag misschien best willen stellen, maar het niet doen. Ik heb de vraag van veel mensen gehad na de geboorte van mijn zoon en geef graag een antwoord. Er rust volgens mij namelijk best een taboe op dit onderwerp.
Ik ben bevallen met een geplande keizersnede, op mijn eigen verzoek. In Nederland is dit nog niet heel gebruikelijk, in Amerika is het heel normaal.
Kiezen voor een keizersnede: nog niet zo gebruikelijk in Nederland
Een keizersnede op verzoek is in Nederland best ongebruikelijk. Een keizersnede op verzoek past niet binnen de geboortecultuur hier. Vaak gaan er meerdere gesprekken aan vooraf met een gynaecoloog. Je moet erg zeker van je zaak zijn en consistent zijn in je argumenten. Daarna kan het artsenteam alsnog besluiten om het niet te doen. En daar heb ik begrip voor. Een keizersnede blijft namelijk een grote buikoperatie met risico’s, ook tijdens een eventuele volgende zwangerschap.
Waarom kiezen voor een keizersnede?
Wat waren voor mij redenen om voor een geplande keizersnede te kiezen? Dit was een aantal punten waar ik over nadacht voordat ik de keuze maakte:
Bekkenbodem sparen
Ik wilde geen bekken(bodem)schade. In de toekomst wil ik graag nog eens een (halve) marathon lopen en wil geen bekken(bodem)klachten die dat eventueel bemoeilijken. Verder worden de baby’s tegenwoordig steeds groter en zwaarder, terwijl de lichaamsbouw van de vrouw nauwelijks verandert.
Bang voor een grote baby
Doorgaand op de grotere baby’s: mijn zoon is de hele zwangerschap ingeschat als een grote baby, ook bij de twee groei-echo’s. Hij zat bij de grootste 5% van de baby’s. Een natuurlijke bevalling is dan mogelijk zwaarder met meer kans op complicaties.
Niet vlottende bevalling
Ik heb altijd het idee gehad dat ik een vrij smal bekken heb. Ik was bang voor een niet vlottende bevalling met zuurstoftekort voor mijn zoon. Daarbij was ik bang voor een eventuele vacuümverlossing.
1 of 2 kinderen?
We willen het waarschijnlijk houden bij één kind. Na een keizersnede is er een groter risico op complicaties tijdens volgende zwangerschappen.
Indalen van de baby
Uiteindelijk daalde mijn zoon aan het eind van de zwangerschap niet goed in mijn bekken in, wat de kans op een secundaire keizersnede alsnog groot maakte. Al helemaal in combinatie met mijn lage motivatie voor een vaginale bevalling.
Trots dat ik mijn eigen pad heb bewandeld
Ik begrijp het helemaal als je denkt: gedver, ik moet er niet aan denken om op zo’n manier te bevallen. Zo kunnen natuurlijke bevallingen prachtig zijn en goed verlopen. De natuur en de hormonen tijdens de bevalling, de steun van je eventuele partner. En zo hoort het ook eigenlijk.
Mijn plan B was een badbevalling in het ziekenhuis. Tijdens de hele zwangerschap heb ik me met meditatie, yogaoefeningen en genoeg beweging voorbereid op een vaginale bevalling. Ik had vroeger regelmatig moeite met eigen keuzes maken en was vaak onzeker. Ik ben trots dat ik wat mijn bevalling betreft mijn eigen pad heb bewandeld. En ben ontzettend dankbaar dat er gehoor gegeven is aan mijn verzoek. Het was echt mijn wens om via een gentle sectio te bevallen.
Tot slot: ik ben nooit bang geweest voor de pijn, maar enkel voor de gevolgen van een bevalling. En ik ben de artsen die mij hebben geholpen ontzettend dankbaar. Dat heb ik ze ook laten weten.
Ik ging zonder stress (ontspannen zelfs) mijn bevalling in. Ze hebben mij de mooiste dag van mijn leven bezorgd. Ze hebben mijn zoon gezond ter wereld gebracht. Daar ben ik ze de rest van mijn leven dankbaar voor.’
Meer lezen?
Anika over keuze tussen keizersnede of vaginale bevalling: ‘Strijd tussen hoofd en hart’
Petra stelde haar kinderwens jaren uit vanwege de angst voor een vaginale bevalling