Momtalk: Annika

Annika Weuring runt samen met haar zus Pauline de populaire food blog uitpaulineskeuken.nl (@uitpaulineskeuken) vol lekkere, mooie en makkelijke recepten. Ze is foodstylist en fotograaf, moeder van Lasse, en woont met haar verloofde Christiaan in Haarlem. “We hebben om de beurt gefacetimed met onze partners, lichtelijk hysterisch haha.”

Wanneer dacht jij: leuk, een baby!

“Ik had al een tijdje een kinderwens, uiteindelijk ben ik binnen een half jaar zwanger geraakt. Mijn zus en zakenpartner Pauline zat al enkele jaren daarvoor in een traject om zwanger te worden. Ik vond dat destijds wel lastig. Pauline was bezig met haar traject, en ik voelde me bijna schuldig dat ik ook een kinderwens had en het misschien wel snel zou gaan. Daar hebben we het ook wel over gehad met elkaar.”

“Het toeval wilde dat we uiteindelijk precies tegelijk zwanger waren. We waren één dag na elkaar uitgerekend! Onze zoontjes zijn bijna even oud en lopen helemaal gelijk op.”

Wanneer wist je dat je zwanger was?

“Dat weet ik nog goed, Pauline en ik waren een weekendje samen naar Lissabon. Pauline was doodmoe. Ze had al een vermoeden dat ze zwanger was. Onze mannen waren dat weekend samen op wintersport. Eenmaal thuis deed Pauline een zwangerschapstest en belde ze me direct met de uitslag: ze was inderdaad zwanger! Ik dacht toen: ik doe ook wel een test, het zal toch wel niet zo zijn. En toen bleek ik ook zwanger! We hebben om de beurt gefacetimed met onze partners, lichtelijk hysterisch haha. De mannen hebben ook een onvergetelijk weekend gehad met dat nieuws.”

Hoe vond je het om zwanger te zijn?

“Ik kijk terug op een fijne zwangerschap waarin ik nauwelijks klachten had, naast wat vermoeidheid in het begin. Het tweede trimester voelde ik me heel goed en had ik veel energie. Alleen in het laatste trimester kreeg ik last van mijn bekken, waardoor ik bijna niet meer kon lopen. De laatste weken heb ik vooral op de bank gelegen met Netflix, dat was wel pittig. Ik kon nauwelijks meer vooruitkomen: zelfs korte stukjes deden we met de auto. Met fysiotherapie werden mijn klachten na de bevalling gelukkig snel minder.”

Hoe kijk je terug op jouw bevalling?

“Hoewel onze zwangerschap gelijk op ging, beviel mijn zus uiteindelijk bijna zes weken eerder van haar zoontje Merlijn. Merlijn was prematuur. Het gekke met de situatie met Pauline was dat ik mijn zwangerschap met 40 weken heel lang vond duren. Ik heb veel contact gehad met mijn verloskundige, en na overleg besloten we om mijn vliezen te breken met 40 weken en 10 dagen, om zo hopelijk de bevalling op gang te brengen.”

“Na het breken van mijn vliezen kreeg ik een weeënstorm met rugweeën, dat was heftig. Die vijf, zes uur waren echt afzien! Daarna wist ik: ik wil naar het ziekenhuis voor een ruggenprik. Door die weeënstorm vond ik het eerste gedeelte van de bevalling behoorlijk intens.”

“Eenmaal in het ziekenhuis was die ruggenprik echt een verlossing. Ik voelde niets meer, maar de verdoving zorgde er ook voor dat mijn weeën afzwakten. Met behulp van weeën-opwekkers – het hormoon oxytocine – is Lasse na 13 uur geboren. De laatste fase van het persen heb ik op basis van de monitor en aanwijzingen van de verloskundige gedaan, want ik voelde niets meer. Het eerste wat ik dacht toen Lasse geboren was: wow, wat is hij groot! Lasse was een baby van 4,5 kilo.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Annika (@annika_weuring) op 1 Jun 2020 om 9:11 (PDT)

Wat was jouw postpartum ervaring? Hoe vond je de kraamweek?

“Mijn verwachting van de kraamperiode was dat ik een paar dagen nodig zou hebben om te herstellen, en daarna lekker met de kinderwagen naar buiten kon om wandelen. Dat liep totaal anders dan verwacht. Mijn lichamelijke herstel duurde lang, ik had enorm last van mijn hechtingen en veel pijn. Ook kreeg ik een borstontsteking, waarvoor ik met antibiotica ijlend in bed lag. Geen pretje.”

“Ook geestelijk kreeg ik een klap te verwerken. Wat me het meest overviel in de eerste tien dagen waren de somberheid en negatieve gedachten.. Ik ben van nature best een stabiel persoon, ik heb nooit een depressie meegemaakt. Die gedachtes overvielen me in de eerste dagen, ik schrok daar zo van.”

Wat heeft jou daarbij geholpen?

“Ik durfde mijn negatieve gevoelens en gedachten niet uit te spreken, zelfs naar mijn vriend niet. Gelukkig heb ik dat uiteindelijk wel gedaan, en heeft Christiaan de kraamzorg ingelicht. De kraamzorg heeft me heel goed begeleid, en ook aan de verloskundige heb ik veel gehad.”

“Ik weet nog steeds niet wat de oorzaak was van deze gevoelens. Maar ik denk dat het geven van borstvoeding een effect heeft gehad op mijn somberheid en depressieve gevoelens. Dat wist ik van tevoren niet, dat je zo’n mentaal effect kon ervaren van borstvoeding. Mijn verloskundige zei dat het vaker voorkomt bij kraamvrouwen. Uiteindelijk is dat ook de reden, plus de borstontsteking dat ik ben gestopt met borstvoeding geven na 10 dagen. Ik voelde me direct beter.”

“Dat die somberheid zo’n stempel drukte op de kraamweek, daar heb ik achteraf gezien het meeste moeite mee gehad. De angst en onzekerheid zorgden ervoor dat ik minder van de kraamtijd heb genoten dan ik zou willen. Ook mijn fysieke herstel duurde langer dan ik had verwacht. Mijn romantische beeld van moeders die na één week weer achter de kinderwagen wandelen, daar heb ik me enorm op verkeken.”

Hoe kijk je terug op het eerste jaar als moeder?

“Alle emoties komen voorbij als je ouder bent geworden. Het eerste jaar is fantastisch, zwaar, en mooi tegelijk. Ik voelde van alles door elkaar heen: blijdschap dat Lasse in ons leven is gekomen, en tegelijkertijd was het eerste jaar enorm uitdagend. Ik heb echt een jaar nodig gehad om weer op te krabbelen.”

“Wat ik ook soms lastig vond was dat we als gezin heel vaak ziek waren met z’n allen, vanaf het moment dat Lasse naar de crèche ging. Ik ging weer aan het werk, ik wilde het thuis goed voor elkaar hebben en mijn eigen onderneming weer oppakken, en vervolgens lagen we om de vier weken uitgeteld met z’n allen met buikgriep op de bank. Lasse had dat eerste jaar ook veel last van oorontstekingen, inclusief antibioticakuren.”

“Lasse deed het heel goed als baby, en nog steeds als peuter. Hij is een heel gemakkelijk kindje. We hebben een goede slaper op de wereld gezet, daar hebben we veel geluk mee.”

Hoe zorg je een moment voor jezelf?

“Als Lasse naar de crèche is of bij oma, probeer ik een momentje voor mezelf in te plannen. Even naar de kapper, de stad in, lekker in de tuin zitten, of in de ochtend sporten. Ook al valt dat moment midden op een werkdag, die dagen kan ik zelf indelen. Die flexibiliteit, daar profiteer ik van als zelfstandig ondernemer, en dat is heel fijn.”

“Ook Christiaan en ik proberen iedere maand iets leuks in te plannen samen. Uit eten of een middag samen op pad, en een oppas regelen. Dat soort momenten moet je ook plannen samen.”

Heb je advies of tips voor (aanstaande) moms?

“Mijn tip aan andere mama’s is om niet te veel verwachtingen te hebben. Probeer met de flow mee te gaan. Bij een bevalling of de kraamweek weet je van tevoren niet hoe het gaat verlopen. Ik heb dat zelf ook zo ervaren: je maakt het voor jezelf juist moelijker als je vasthoudt aan je verwachtingen. Negen van de tien keer loopt het anders, en dat kan ervoor zorgen dat je teleurgesteld raakt of je niet goed genoeg voelt. Dat is echt niet nodig.”

“Als je voor het eerst moeder wordt, zoek je naar houvast: voedingssschema’s, bedtijden, een speen. Dat leren loslaten is ook iets waar veel moeders doorheen gaan denk ik. ‘Waar heb ik me druk om gemaakt’, denk je achteraf. Alles komt op z’n pootjes terecht, uiteindelijk. Geloof me.”