Julia de Bruin
20/03/2023

Momtalk: Julia

Julia de Bruin (’99) had altijd al de wens om jong moeder te worden. Toen ze op haar 21ste in verwachting raakte was ze dan ook – na een korte periode van shock – blij dat haar grootste droom uitkwam. Samen met haar vriend Tycho verwelkomde ze in september 2021 zoon Levv. How About Mom spreekt haar over het moederschap: van de pieken tot de dalen en alles daar tussenin.

Op je 21ste beval je van je zoon. Wilde je altijd al moeder worden?

‘Al van kleins af aan liep ik altijd met een Babyborn aan m’n zijde, dus ja: ik wilde altijd heel graag moeder worden. En ook jong. Zelf had ik de leeftijd van 25 á 26 in gedachten. Velen vinden dat al jong, maar uiteindelijk raakte ik nóg jonger in verwachting: ik was 21 jaar toen ik een positieve zwangerschapstest in m’n hand had.

De zwangerschap van Levv was – voor zover je een zwangerschap überhaupt kan plannen – niet gepland. Toen ik me heel moe voelde, veel rare dromen had en niet ongesteld werd, besloot ik een test te doen. Dat deed ik samen met m’n vriend. Voorafgaand zei hij nog: ‘Ik weet niet of ik hier op zit te wachten, maar als het zo is: dan ben ik wel de gelukkigste jongen op aarde.’ Dat is een opmerking die ik niet snel vergeet, want uiteindelijk bleek ik inderdaad zwanger te zijn. We waren in shock. Ik moest zelfs bijna overgeven, omdat ik het zó niet kon bevatten.’

Wanneer begon je te beseffen: ‘Ik word moeder’?

‘Eigenlijk pas vanaf toen we de eerste echo hadden gehad. Daarvoor durfde ik er ook niet echt over na te denken. Ik was te bang dat het hartje was gestopt met kloppen of dat er iets niet goed was. Daardoor was ik echt stikzenuwachtig voor de echo. Toen we een kloppend hartje op de echo zagen, viel er zo’n last van m’n schouders af. Daarna begon het besef, maar ook het genieten, te komen.

Het besef kwam ook meer toen mijn buik langzaam ging groeien. Daar was ik zo ontzettend trots op. Mensen konden dan echt zien dat ik zwanger was waardoor ik me ook steeds meer ging beseffen dat ik binnenkort moeder zou worden. Ik had trouwens ook helemaal geen last van kwaaltjes verder, dus het was niet zo dat ik me continu écht zwanger voelde. Dat heeft er misschien ook wel voor gezorgd dat het even moest landen.’

Hoe heb je je voorbereid op de bevalling?

‘Eigenlijk heb ik dat helemaal niet gedaan. Ik had zoiets: iedere vrouw is in staat om te bevallen, dus dan geldt dat ook voor mij. Ik heb de bevalling daarom ook op me af laten komen. Ik was best een beetje zenuwachtig, maar had me voorgenomen dat ik me vast moest blijven houden aan wat het me uiteindelijk zou geven: m’n zoon.

Uiteindelijk ben ik in het ziekenhuis bevallen. Ik wilde graag een badbevalling, maar Levv zijn hartslag viel gedurende de bevalling steeds meer weg. Uiteindelijk bleek hij in het vruchtwater te hebben gepoept, waardoor de bevalling uiteindelijk medisch was. Ongeveer een kwartier dat ik uit het bed was gestapt, werd Levv geboren. Ik kijk heel goed terug op m’n bevalling.’

En dan ben je ineens moeder… Wat ging er door je heen?

‘De eerste dagen vond ik doodeng. Levv was voor zijn termijn te licht. Hij is met 40 weken geboren, maar hij had het gewicht van een kindje van 33 á 34 weken. Daardoor was hij ontzettend kwetsbaar en moesten we de eerste paar dagen in het ziekenhuis blijven. Toen we uiteindelijk naar huis mochten, was ik best wel in paniek. Ik was ineens moeder en wist niet eens hoe ik een flesje moest maken of de luier moest verschonen. Ik vroeg me continu af: ‘Doe ik het wel goed?’ Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik die eerste periode veel moest huilen en stress ervaarde.

Die eerste weken merkte ik dat ik mezelf niet was. Ik was ontzettend onzeker en twijfelde veel aan mezelf. Dan was Levv aan het huilen en vroeg ik me alleen maar af wat ik verkeerd had gedaan. Ik wilde alles perfect doen waardoor ik die kraamtijd als hevig heb ervaren. Nu sta ik er zo anders in: ik weet dat het niet altijd perfect is, en dat hoeft ook helemaal niet.’

De gemiddelde leeftijd waarop Nederlandse vrouwen hun eerste kind krijgen is 30 jaar. Jij was 21. Zie je jezelf als jonge moeder?

‘Nou, eigenlijk niet. De enige momenten dat ik me ‘jong’ voel is als mensen op straat naar me kijken. Dan denk ik: ‘Oh, zij zouden me wel heel jong vinden.’ Maar goed, wat is nou jong? Er zijn ook vrouwen die op hun zestiende moeder worden. Ik denk persoonlijk dat iedere leeftijd goed is en z’n voor-en nadelen heeft. Ik ben super energiek, heel levendig en ik weet zeker dat dat voor veel plezier zorgt thuis. Ook voor Levv. Anderzijds: vriendinnen van mij gaan op wereldreis, wij kunnen dat niet. Dat kan ik wel weer jammer vinden, maar wie zegt dat we dat nooit kunnen doen? Als ik zometeen 40 jaar ben, en Levv 20, ligt er nog een heel leven voor me.’

Je geeft aan dat je in het begin van het moederschap best onzeker was. Hoe zou jij jezelf als moeder omschrijven?

‘Ik ben een stuk relaxter geworden en streef ook niet meer altijd naar het 100 % perfect willen doen. Dat betekent niet dat ik dat helemaal niet meer doe hoor: ik ben echt een perfectionist en best wel een controlfreak. Ik vind het bijvoorbeeld heel lastig om Levv los te laten waardoor ik weinig tijd voor mezelf, maar ook voor m’n vriend heb. Dat wil nog weleens botsen: m’n vriend is daar veel makkelijker in.

Dat ik loslaten lastig vind, heeft er ook wel mee te maken dat ik zorgzaam ben. En dat vind ik een mooie eigenschap van mezelf, maar het kan weleens doorslaan. Ik doe echt alles voor m’n kind, maar ben daarin ook soms wat te voorzichtig. Wat ik net al zei: Levv loslaten vind ik ingewikkeld. Hij is nog nooit uit logeren geweest. Ik kan dat gewoon nog niet aan, maar zie het als een proces. Ik wil daarin ook niet m’n eigen gevoel voorbijlopen. ‘

De komst van een kindje verandert een relatie. Hoe heb jij dat ervaren?

‘Onze relatie is ontzettend veranderd en dat is logisch. Daar zijn we ook open over naar elkaar. En om eerlijk te zijn zijn we ook nog wel echt zoekende daarin. Waar we eerst nooit discussies hadden, is dat nu bijna wekelijks. Dat zorgt thuis wel voor de nodige spanning. We zijn ook nog geen twee jaar ouders, dus ik denk ook dat we de dynamiek weer een beetje moeten vinden. Dat heeft tijd nodig. En zolang we er open over communiceren, heb ik er vertrouwen in dat we die juiste dynamiek en balans steeds meer terugvinden.’

Je zei het net al even, maar loslaten vind je lastig. Hoe zorg je voor balans tussen het moederschap, jezelf en je relatie?

‘Dat is best een uitdaging af en toe. Het eerste jaar ben ik 24/7 bij Levv geweest, omdat ik mijn werk als YouTuber goed vanuit huis kan uitvoeren. Toch merkte ik dat ik mezelf steeds meer aan het verliezen was. Daarnaast vond ik het best een beetje saai om de hele tijd thuis te zijn, waardoor ik heb besloten twee dagen per week te werken bij een kledingwinkel. Dat is een fijne stap geweest. Ik kan er echt van genieten om even het huis uit te zijn. Gelukkig kunnen we het ook goed combineren: m’n vriend werkt veel vanuit huis, dus Levv is altijd bij één van ons.

Qua werkbalans zit het nu dus wel heel goed, qua tijd voor m’n vriendinnen en relatie vind ik het nog lastig. Ook dat heeft natuurlijk weer te maken met loslaten. Toch probeer ik wel heel bewust ook tijd in te plannen om een dagje weg te gaan met vriendinnen bijvoorbeeld. Dat geeft me altijd energie.’

In een recente vlog gaf je aan dat je bang bent dat je niet meer zwanger kan worden. Kun je daar wat over vertellen?

‘Ja, dat klopt. Dat heeft voornamelijk te maken met mijn onregelmatige cyclus. Soms ben ik na 21 dagen alweer ongesteld, daarna pas weer na 40 dagen. Ik vind dat best eng. We zijn nog niet bezig met een tweede kindje. Ik zou dat heel graag willen, maar m’n vriend nog niet. En toch zit ik er erg mee. Ik ben bang dat het heel lang zal duren voordat ik weer zwanger raak. Of dat het überhaupt niet lukt. Een regelmatige cyclus is natuurijk belangrijk voor een zwangerschap. Dus ja, dat geeft me niet altijd een goed gevoel.’

Als laatste: welk advies zou je (aanstaande) moeders willen meegeven?

‘Nou, omdat ik het zelf te weinig doe, zou ik zeggen: maak tijd voor jezelf en je relatie. Anders raak je jezelf kwijt. En daarnaast zou ik iedere (aanstaande) moeder willen meegeven dat ze het goed doen en dat het niet erg is om een foutje te maken. Ik heb ook fouten gemaakt, maar daardoor ben ik niet gelijk een slechte moeder. Het moederschap is een proces van vallen en opstaan en knokken en doorgaan.’

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen