Momtalk: Daisy

We kletsen bij met Daisy Oppelaar (27). Haar dochtertje Izzy is net 1 geworden. Ze werkt als zelfstandig ondernemer en leeft een paar maanden per jaar op Bali. Vanuit daar runt ze onder andere haar Bali webshop en organiseert ze retreats.

Wanneer wist jij: ik wil graag een kindje?

“Ik was al een tijdje klaar om moeder te worden, maar bij mijn vriend moest het nog een beetje inweken. We kwamen notabene van een hectische kinderverjaardag vandaan toen hij tegen me zei: okay, ik ben om. Het was letterlijk in één keer raak: twee weken later kon ik hem al vertellen dat ik zwanger was. Daar schrok ik eerlijk gezegd wel een beetje van, ik had nooit verwacht dat het zo snel zou lukken.

Hoe kijk jij terug op jouw zwangerschap?

De eerste drie weken was ik ontzettend moe en misselijk, echt de standaard kwalen. Ik zat in mijn eentje op Bali, mijn vriend was nog in Nederland. Het was zo warm en ik kon het nog aan niemand vertellen. Maar toen die misselijkheid eenmaal verdween, volgde eigenlijk een hele fijne, relaxte zwangerschap. We hebben gelukkig nooit zorgen gehad over Izzy in de buik, alle echo’s en onderzoeken waren goed, en ik voelde me fit en energiek. Ik ben lekker blijven bewegen en niet enorm aangekomen.

Dus je ging ook fit de bevalling in?

Ja, best wel, ik kon me die laatste weken nog steeds makkelijk en comfortabel bewegen. Ik had wel zin in de bevalling, maar ik was er nog niet per se klaar mee om zwanger te zijn. Izzy is twee dagen voor de uitgerekende datum geboren. De dagen daarvoor had ik al wel last van voorweeën en sliep ik veel slechter, dus toen de bevalling eenmaal begon dacht ik: oh nee, ik heb niet genoeg geslapen! Mijn vliezen braken en een paar uur later begonnen de weeën. Binnen een half uur mondde dat uit in een weeënstorm. Dat was erg heftig, vooral omdat de ontsluiting totaal niet vorderde. Na vijf uur weeënstorm kwam de verloskundige langs en bleek ik pas 2 centimeter ontsluiting te hebben. Hoewel ik liever zonder pijnstilling wilde bevallen, zag ik dat toen niet meer zitten. In het ziekenhuis deed de ruggenprik gelukkig snel z’n werk en kon ik even ontspannen. Nog een paar uur later had ik eindelijk volledige ontsluiting. Maar, je raadt het al, toen bleven de persweeën uit. Ik moest dus zonder weeën gaan persen. Uiteindelijk is het goed gekomen en kwam Izzy, zonder al te veel kleerscheuren aan mijn kant, ter wereld.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Daisy // I Love Health (@daisyoppelaar) op 29 Jun 2019 om 2:12 (PDT)

Hoe kijk je terug op de kraamperiode?

Lichamelijk gezien voelde ik me goed. Al na een dag of twee zei ik: ik zou het zo weer doen, zo’n bevalling. Emotioneel gezien vond ik het zwaarder, ik was behoorlijk ondersteboven door alle hormonen. Normaal ben ik super sociaal, maar ik had totaal geen zin in bezoek. Ik wilde geen muts zijn, maar diep van binnen dacht ik: ga weg allemaal! Volgende keer wil ik veel meer bij mijn eigen gevoel blijven en duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik heb andere mensen een plezier willen doen, maar deed daarmee mezelf tekort.

Ik heb ook lang last gehad van de adrenaline in mijn lijf. Het is normaal dat je een paar dagen nodig hebt om alle adrenaline kwijt te raken na een bevalling, maar bij mij duurde het ruim twee weken. Uiteindelijk heb ik de huisarts opgebeld: ik slaap niet, ik heb last van hartkloppingen en mijn oren suizen, kun je me helpen? Volgens de huisarts was het een mindset en zou het vanzelf over gaan. Niet de boodschap waar ik op zat te wachten. Ik vroeg mijn verloskundige om advies, die me doorverwees naar een acupuncturist. Direct na de eerste behandeling voelde ik dat die hyper-status begon af te zakken. Eindelijk kon ik ontspannen.

Voelde jij je snel weer ‘jezelf’?

Het heeft zeker tot een maand of drie of vier geduurd voordat ik het gevoel had het weer een beetje onder controle te hebben. Daarvoor wisselden de goede dagen en de slechte dagen elkaar nog volop af. Uiteindelijk kwam er wel een moment waarop ik dacht: oh ja, okay, I got this.

Ik heb zes maanden borstvoeding gegeven. De laatste voeding heb ik zitten huilen omdat ik stoppen ook wel moeilijk vond. Ik was in de verleiding om nog een paar dagen door te gaan met kolven. Ik weerstond de verleiding en ervaarde al na een paar dagen zo’n relaxt gevoel: mijn lijf was weer van mij. Ik vond het ook wel heel fijn om de zorg qua voedingen eerlijk te kunnen verdelen.

Waar ik ook niet per se op gerekend had, is hoe slecht mijn huid zou worden na het stoppen met de borstvoeding! Ik heb van mezelf altijd wel veel last gehad van puistjes, maar tijdens mijn zwangerschap en de periode daarna had ik een hele gave huid. Toen ik eenmaal stopte zat ik ineens weer onder. Nu we nog weer een paar maanden verder zijn en mijn hormonen eindelijk weer wat meer in balans zijn, is de boel weer wat onder controle. Ik kan eindelijk zeggen dat het allemaal weer ‘normaal’ is, mijn huid, mijn lichaam en mijn geest.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Daisy // I Love Health (@daisyoppelaar) op 8 Mrt 2019 om 9:30 (PST)

Hoe kijk jij terug op het eerste jaar moederschap?

Vooropgesteld vind ik mama zijn echt geweldig, maar het eerste half jaar vond ik echt zwaar. Je houdt ontzettend veel van je kind, maar holy moly, het is niet eenvoudig. Izzy heeft ruim zeven maanden lang ontzettend slecht geslapen, uiteindelijk hebben we een slaapcoach ingeschakeld. Sinds een maand of vier slaapt ze goed en komen wij eindelijk uit de overleef-modus. Natuurlijk gaat het eerste jaar moederschap gepaard met heel veel trots en plezier, maar jemig, het is ook echt overleven.

Slecht slapen eist zijn tol op alles. Je weet dat gebroken nachten er bij horen in de eerste paar maanden, maar ik ging er niet vanuit dat we maandenlang twee tot drie uur per nacht zouden slapen. Roy en ik hebben daardoor ook maanden niet geslapen, zodat we om en om wel een goede nacht konden hebben. Iedere avond lagen we er om acht uur in. Dat is helemaal niet leuk voor je relatie kan ik je vertellen. Gelukkig konden we er goed over blijven praten samen.

Flash forward naar vanochtend. Ik moest mijn dochter om acht uur wakker maken om naar de crèche te gaan. We hebben geen enkele garantie dat ze een uitslaper blijft, dus we genieten er maar volop van.

Hoe heeft het moederschap jou verandert?

Ik denk dat ik zachter ben geworden, mijn verzorgende kant is veel sterker geworden. Voorheen deed ik honderd dingen op 1 dag, mijn carrière was mijn topprioriteit. Ik ben nog steeds een harde werker, maar mijn dochter en mijn gezin komen op één. Er gaat zoveel tijd en energie naar je kindje. Niet alleen op de dagen dat je fysiek samen bent, maar ook als je niet bij elkaar bent. In je hoofd ben je toch altijd bezig als moeder.

Doordat er zoveel tijd naar je gezin gaat, moet je op andere dingen korten. Je sociale leven, tijd met de familie, werk, tijd voor elkaar, tijd voor jezelf. Dat is een grote verandering, maar ik vind het ook een hele leuke verandering.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Daisy // I Love Health (@daisyoppelaar) op 13 Dec 2019 om 10:06 (PST)

Waar wordt het eerst op gekort?

Ik denk de tijd met z’n tweeën. Voorheen deden we zoveel leuke dingen samen, nu wegen we af wie van de twee naar een verjaardag mag op vrijdagavond omdat we geen oppas hebben geregeld. We zijn laatst vijf weken op Bali geweest met z’n drieën en wat was ontzettend fijn. Even uit de dagelijkse sleur, met z’n drietjes. We zijn nu alweer een paar weken terug en ik merk dat we echt proberen om niet (weer) alleen papa en mama te zijn, maar ook een koppel. Ik vind dat wel een uitdaging. We proberen elke twee weken een date night in de agenda te zetten, ik heb er vast een paar gepland. En Roy mag er ook een paar plannen. Inclusief oppas!

En hoe zit het met de tijd voor jezelf?

Ik heb onlangs twee dagen een yoga-retreat gedaan, dat was heerlijk. Op die me-time kan ik voorlopig weer even teren, haha. Ik probeer iedere week wel wat tijd voor mezelf in te lassen. Met name door het sporten, ik ga twee keer per week naar de sportschool. Ik vind dat leuk en ik voel me daarna tien keer lekkerder en energieker.

Heb jij nog een gouden tip of advies voor andere (aanstaande) moeders?

Er is een tip van de slaapcoach die ik al aan meer vriendinnen heb verteld en dat is je kindje eerder naar bed doen in plaats van later. Het is een natuurlijke reactie om te denken: mijn kind slaapt niet door of is extreem vroeg wakker, ik leg haar lekker later in bed zodat ze goed moe is. Het effect is (vaak) het tegenovergestelde: doordat je je kindje te laat op bed legt, is ze oververmoeid. Dat heeft als gevolg dat er juist stresshormonen in plaats van slaaphormonen aan worden gemaakt. Het gevolg: een onrustige nacht. Probeer van dag tot dag te bekijken wat het juist tijdstip is om jouw kindje naar bed te doen.