© 2024 // How About Mom
Milou is moeder van Luca en Morris, ondernemer en herstellende van een burn-out en angststoornis. Hoe is het als moeder om daarmee om te gaan, als je tegelijkertijd de zorg voor twee kleine kinderen én een eigen bedrijf hebt? “Ik zat gevangen in mijn eigen hoofd.”
“Bij Luca – die nu vijf is – heb ik echt genoten van de zwangerschap en kraamtijd. Ik vond het echt magisch om een kind te krijgen. Ik was 21 toen ik Luca kreeg, en ik was snel weer in vorm, dat was echt een voordeel van vroeg een kind krijgen haha. Hij at en sliep goed, deed alles volgens het boekje.”
“Morris, mijn jongste zoon, is nu tweeëneenhalf. Hoe anders waren die zwangerschap en kraamtijd… Het traject om zwanger te raken was ingewikkelder: het kostte me 13 maanden aan hormonen spuiten. Het was een heftige zwangerschap, gevolgd door een vervelende kraamtijd omdat ik overprikkeld was en al met een burn-out kampte. Eigenlijk was Morris precies het tegenovergestelde van Luca.”
“Wat ik heb ervaren is dat je moederinstinct echt klopt. Morris huilde, krijste nacht na nacht. Als ouder is dat verschrikkelijk, we hebben audio-opnamen van zijn gekrijs gemaakt. We werden keer op keer weggestuurd bij de huisarts, want ‘huilen hoort erbij’. Maar ik voelde aan alles dat het mis was. Uiteindelijk ben ik boos geworden op de huisarts. “Ik wil nu binnen een uur een doorverwijzing naar een KNO-arts, en anders dien ik een officiële klacht in.” Via de KNO-poli in het ziekenhuis was een afspraak snel gemaakt, en uiteidelijk bleek tijdens een operatie dat hij enorme druk achter zijn oren heeft gehad. Het pus spoot uit zijn oren op de operatietafel, de arts had nog nooit zoiets gezien.”
“Morris blijft gevoelig voor oorontstekingen. Die druk op zijn hoofd verklaarde het slechte slapen: liggend nam de pijn toe. Hij moest met anderhalf jaar echt opnieuw leren slapen. Hij had zo veel slaap-associaties zoals wiegend of met een flesje in slaap vallen, anders lukte het gewoon echt niet.”
“De combinatie van zorg voor kleine kinderen en mentaal ziek zijn is verschrikkelijk. Sommige mensen met een burn-out worden depressief, ik kreeg een angststoornis die gepaard ging met de burn-out. Dat is vreselijk met kinderen. Ik gun het niemand.”
“Met een burn-out ben je opgebrand. Vaak lukt het om daar – met professionele hulp – van op te krabbelen. Ik had zo’n enorme angstsoornis dat ik momenten had dat ik de oprit van ons huis niet af durfde. Ik had bij alles hulp nodig. Ik kon niet meer voor mijn kinderen zorgen, alles wat te veel, ik was altijd moe en overprikkeld. Mijn partner heeft ook een 40-urige werkweek, en die moest zich in bochten wringen om de kinderen naar school brengen en op te halen. Dat was voor hem ook enorm zwaar. Ik gun het echt niemand.”
“Bij mij is het misgegaan door de traumatische bevalling van Morris, mijn jongste zoon. Ik heb daar EMDR voor gehad, maar die bevalervaring is toch altijd een beetje aan me blijven knagen. Gecombineer met het maandenlange enorm slecht slapen door het gekrijs van Morris. Dat breekt je op. Ik kon echt niet meer.”
“De spanning en het slaaptekort bouwden zich steeds verder op, tot een jaar geleden. Ik zat op mijn kantoor. Mijn ademhaling zat hoog, ik voelde me paniekerig en benauwd. Alsof er een golf over me heen kwam, zo voelde die paniek. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Het overviel me zo, ik kon niets meer. Dat was het moment waarop ik ben ingestort en met een burn-out en angststoornis thuis kwam te zitten. Het voelde alsof ik gevangen zat in mijn eigen hoofd.”
“Ik heb ADHD, en vrouwen met ADHD hebben een grotere gevoeligdheid voor depressie en angstklachten. Ik ben altijd wel een angstig persoon geweest, als jong meisje was ik ook vrij snel bang en geprikkeld. Ik raak sneller overprikkeld, dan word ik echt bang voor geluiden en licht. Maar als je twee kinderen hebt, dan moet je wel doorgaan. Die kun je niet 45 minuten in de box neerleggen terwijl jij een rustmoment opzoekt.”
“Na maanden wachten ben ik nu met een psycholoog en een psychiater in gesprek. Ik merk dat ik me hier eindelijk gezien en gehoord voel. Door de ADHD krijgt mijn brein nooit rust. Ik heb eigenlijk nooit een moment om tot mezelf te komen. In mijn dagelijkse leven wil en moet ik heel veel. Kijk, dat brengt me ook veel. Ik geloof dat een succesvol ondernemer ben omdat ik nooit uitsta. Maar de combinatie van een traumatische bevalling, een kind dat niet slaapt, en onze tweeling die we verloren hebben met 12 weken, dat zijn heftige gebeurtenissen. Dat heb ik een plek kunnen geven, de therapie gaat nu eindelijk over wie ik ben en hoe ik met stressvolle gebeurtenissen kan leren omgaan.”
“Ik ben al jaren ondernemer, mijn huidige bedrijf is de webshop Hip & Hout met houten asseccoires. Ik vond het heel moeilijk om door te gaan tijdens die burn-out. Ik heb een aantal medewerkers die heb ik meer kon inzetten, zelf ben ik minder gaan werken. Ook verzon ik manieren om te kunnen blijven werken, zoals alleen ’s avonds naar kantoor komen. Ik kon compleet in paniek raken als ik bedacht dat ik overdag andere mensen of de PostNL bezorger tegen zou komen, maar ’s avonds was het rustig. Achteraf gezien heb ik het wel gered, maar wel met hakken over de sloot.”
“Ik heb zo vaak gedacht dat mijn huwelijk hieraan kapot zou gaan. Ik heb een hele knappe man, maar op een gegeven moment zie je dat niet meer met wallen haha. Uit wanhoop weet je niet meer wat je moet doen, en dan reageer je al je frustraties en angsten als eerste op elkaar af.”
“We zijn er alleen maar sterker uit gekomen. De afgelopen jaren hebben ons alleen maar dichter bij elkaar gebracht. En dat wasbord heeft hij nog steeds, haha, en nu zie en waardeer ik het des te meer.”
“Absoluut. Ergens heeft die burn-out me ook iets moois gebracht. Ik ben mezelf op een voetstuk gaan zetten. Natuurlijk, ook mijn kinderen en man staan bij me op dat voetstuk, maar het draait om mij. Alles daaromheen doet er niet toe. Dat is wel een eyeopener geweest. Wees lief voor jezelf. Zorg goed voor jezelf. Want als jij niet oké bent, ben jij ook geen leuke moeder.”
“We leven in een maatschappij waarin veel te veel moet, als je het mij vraagt. We moeten werken, we moeten voor de kinderen zorgen, we moeten leuke sociale dingen moeten doen, lekker koffie en kraamborrelen. Je hoeft geen speeltuin date of lunch te plannen, kies wat jij zelf wil. Je kinderen willen liever dat jij relaxed bent en een spelletje met ze speelt thuis, dan dat ze naar dat nieuwe restaurant of de dierentuin gaan.”
“Ik zat zeker niet op kraambezoek te wachten in de eerste weken, terwijl iedereen dacht dat ik dat enorm gezellig zou vinden en wilde afspreken. Toch denk ik wel, als iemand toen tegen me had gezegd: hoe gaat het echt met je, heb je hulp nodig? Dan had ik het misschien niet zo ver laten komen. Natuurlijk keken mijn naasten naar me om, alleen was ik niet eerlijk genoeg als iemand oppervlakkig vroeg ‘hoe het ging’. Had iemand maar verder gekeken dan het masker dat ik toen droeg. Daarom vind ik het ook zo goed dat er meer aandacht komt voor moeders.”
“En daarom ben ik ook vastbesloten om mijn zoektocht te delen. Om te laten zien dat iemand die op Instagram volgens anderen ‘een perfect leven’ leidt, óók iemand is die mentaal ziek is.”
“Vrij cliché, maar ik ga toch voor die onvoorwaardelijke liefde. Ik denk dat iedere moeder kan beamen dat de liefde die je voor je kind voelt, onvergelijkbaar is met andere gevoelens van liefde of genegenheid. Hoe trots en verliefd je op je eigen kind kan zijn, dat gevoel ken je simpelweg niet daarvoor. Dat gevoel kreeg ik pas toen ze wat ouder werden overigens, ik merkte dat mijn moederliefde echt groeide.”
Meer lezen?
Tessa over angsten tijdens de zwangerschap en kraamweek: ‘Zou ik wel liefde voelen voor m’n kind?
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom