Jacobien Brunello Momtalk
06/12/2021

Momtalk: Jacobien

Reis-influencer, fotograaf en documentairemaker Jacobien Schumacher (‘91) woont in Amsterdam met haar man Arjen, dochter Fleuri en zoon Brunello. Terwijl baby nummer drie op komst is, zijn Jacobien en Arjen bezig met een verhuizing naar Italië begin 2022. “Ik ben helemaal zen, ik voel geen enkele onzekerheid over hoe dat straks dan zal gaan. We zijn een pack met elkaar en een derde is alleen maar een enorme verrijking van alles dat we al delen samen.”

Hoe verliep jouw zwangerschapswens?

“Van Fleuri raakte ik binnen drie maanden nadat ik Arjen kende zwanger. Ik heb altijd geroepen dat ik graag moeder wilde worden voor mijn 25e, maar als het mij niet gegeven was dan had ik daar ook vrede mee.

Ik was destijds 24 jaar, nog heel erg naïef en ik had totaal geen benul van wat ons te wachten stond. Het eerste jaar was een grote uitdaging en ontzettend leerzaam, maar ook het zwaarste jaar tot nu toe. Inmiddels zijn we bijna zeven jaar verder en verwachten we binnen nu en vier weken ons derde kindje. Het ouderschap is nooit hetzelfde en het gaat me gelukkig heel natuurlijk af. Ik heb geen moeite met opvoeden, Fleuri en Brunello normen en waarden leren en overspoelen met liefde. Ik denk iedere dag wel een keer ‘YES! ik ben moeder!’”

Raakte je gemakkelijk zwanger?

“Ja, zodra ik stopte met de pil was ik zwanger van Fleuri, en Brunello kwam ook vrij snel nadat wij besproken dat een broertje of zusje leuk zou zijn voor Fleuri. Na ongeveer 14 maanden borstvoeding te hebben gegeven aan Brunello, raakte ik na mijn eerste menstruatie direct weer zwanger van ons derde wonder. ‘Ik ben liever zwanger dan dat ik ongesteld word’ zei ik na mijn eerste ongesteldheid, en ik werd direct gehoord haha. Ik heb vanaf jongs af aan tijdens mijn menstruatie erge migraine en heb daar tijdens mijn zwangerschappen geen last van. Ik ben heel erg dankbaar dat ik voor de derde keer een prachtige, gezonde en fijne zwangerschap mag ervaren, het is echt een geschenk. Daar wordt ik regelmatig aan herinnerd door mijn volgers, waarvan sommigen al jaren hun best doen om zwanger te raken.”

Hoe heb je je zwangerschappen ervaren?

“Ik vind zwanger zijn heel erg fijn. k ben echt een moeder die zich dan het mooist en sterkst voelt, ik voel me zo vrouw, dichter bij de natuur kom je niet. Het zou zo mooi zijn als het ons nog een keer of misschien wel twee gegeven zou worden, ik hou van een groot gezin.

Ik ben vandaag precies negen maanden zwanger en ondertussen draag ik grotendeels de zorg voor een vijfjarige, een tweejarige en vrijwel het hele huishouden. Ik ben eigenlijk nog best fit en scherp, ik ben dit keer weinig aangekomen omdat ik nog zoveel fiets en onderneem. Soms kan dat me wel heel moe maken, maar meestal geeft het me energie. Bij Fleuri kwam ik destijds 30 kilo aan en was alles heel zwaar, waarbij ik fysiek veel klachten kreeg. Dat heb ik nu dus niet. Overigens vind ik de eerste drie maanden het minst leuk. Je voelt van alles, maar je ziet nog niks en dat is voor je omgeving soms lastig om te begrijpen.”

Hoe heb je je voorbereid op je bevalling?

“Seks, haha! Beiden keren hadden we vlak voor de bevalling seks waardoor het allemaal natuurlijk in gang werd gezet en vlot ging. Superzaad doet super daad, haha. Ik had geen benul bij Fleuri wat me te wachten stond, bij Brunello overviel het me ook wel een beetje en schrok ik weer van de intense pijn. Al zeggen ze dat je niet mag zeuren als je eerste binnen 5 uur en je tweede in 1,5 uur wordt geboren, maar toch, het was echt heftig. Dit keer laat ik het ook maar gewoon over me heen komen. Ik hoop dat ik het thuis allemaal kan handelen en daarna met alledrie mijn mooiste kindjes in bed mag kruipen en uitrusten.”

Hoe kijk je terug op jouw bevallingen?

“Bij Fleuri beviel ik thuis in bad, maar ik kon de pijn echt niet aan. Daarbij vond ik het verschrikkelijk dat er een cameraploeg van RTL 5 voor onze realityserie – Kerels met een kleintje – stond te wachten om mij te filmen. Ik werd niet begeleid met persen en de verloskundige stond in de andere hoek van de kamer, waardoor ik Fleuri in één keer lanceerde. Zij werd met spoed van me afgenomen en naar het ziekenhuis gebracht, terwijl ik nog thuis gehecht moest worden.

Bij Brunello haasten we ons naar het ziekenhuis en werd hij binnen twee uurtjes in bad geboren. Dat was super heftig, maar op zich wel mooi. In het ziekenhuis werd mij na een uur al gevraagd of ik mij kon aankleden, want er was een rondleiding en ze wilden graag mijn kamer laten zien. Echt te belachelijk voor woorden. Eenmaal thuis kreeg ik verschrikkelijke bloedingen en de haast was zo groot dat ik thuis behandeld werd door de liefste en beste verloskundige Suzanne. Toen besefte ik wel: het maakt echt niet uit waar je bent, het ziekenhuis is echt niet extra veilig, alles kan altijd gebeuren. Ik hoop dat ik dit keer vredig thuis in bad kan bevallen, dat vond ik als enige bij beiden kinderen fijn tot nu toe.”

Wat was jouw post-partum ervaring?

“Bij Fleuri kondigde ik pas na een week of drie aan dat ik was bevallen van een dochter. Omdat de pers zo op ons aasde en direct van alles publiceerde, bleef ik lang thuis rusten en intens genieten van Fleuri. Bij Brunello was dat al heel anders en stond ik na een week alweer buiten met beiden kinderen. Ik ben van plan het nu wel rustig aan te doen voor zover als dat gaat met ons gezin. Plus: ik wil geen kraamverzorgster. Liever een schoonmaakster die alles precies doet zoals ik zou doen, zodat ik het gevoel heb dat taken daadwerkelijk worden overgenomen. Ik weet inmiddels dat ik mag vertrouwen op mijn onderbuikgevoel en wanneer er iets is ik altijd aan de bel kan trekken bij mijn verloskundige. Lekker minimaal een week helemaal cocoonen met mijn gezinnetje, daar kijk ik wel naar uit.”

Wat zijn onverwachte uitdagingen van het moederschap?

“Oei, dat zijn er wel veel. Ik denk vooral dat je altijd aan moet staan, terwijl je ook maar een mens bent en het soms uitputtend kan zijn, en toch moet je doorgaan voor je kindjes. Maar ook als je kinderen pijn hebben en je dan machteloos moet toekijken wat ze voelen, terwijl je alle pijn van je kind het liefst op je wilt nemen.

Vergeet jezelf niet als ouder. Het is heel normaal als je even een moment voor jezelf nodig hebt, je grenzen aangeeft en de taken uit handen geeft. Ik ben echt super perfectionistisch en ik zit overal echt bovenop, dus als ik zie dat het minder goed of anders gebeurt, kan ik echt gefrustreerd raken. Dat leren loslaten is belangrijk want anders kan je niet ontspannen. Het komt hoe dan ook wel goed.”

Wat voor moeder ben jij?

“Ik vind het lastig om hier zelf eerlijk over te oordelen, dus ik vroeg het aan Fleuri en Arjen. Fleuri: zei ‘Dat je altijd bij me wilt zijn vind ik super lief. En je geeft altijd kusjes en ik wil altijd bij jou liggen en je wil altijd met mij knutselen en zonnebloem-pitjes eten. En als iemand onaardig is dat kom je altijd heel erg voor me op…’

Arjen omschreef me als volgt: ‘Een echte leeuwin die haar welpjes beschermt, eentje die eerlijke en rechtvaardige en gezonde kinderen op weg helpt om zelfstandige mensjes te worden. Streng maar rechtvaardig. Je tolereert geen onzin en dat is alleen maar goed.’

Als ik er zelf over nadenk, dan ben ik erg temperamentvol en extravert en vooral heel duidelijk, bij mij zoeken ze de grens niet snel op. Eerlijk zijn is het allerbelangrijkste in ons gezin, net als goed communiceren met elkaar. Alles mag en kan besproken worden. Ik ben heel fysiek, hou ze vaak vast, knuffel ze de hele dag. Daarin komen ze niets tekort.

Het maakt mij niet uit tegenover wie ik sta: als mijn kinderen onrecht wordt aangedaan, vecht ik voor ze. Zo heb ik een vreselijke strijd met de directeur en het bestuur van Fleuri’s school. Daar is het klaarblijkelijk doodnormaal dat je kinderen 20 minuten per dag Netflix series laat kijken tijdens hun eet-pauze waardoor kinderen, waaronder mijn kind, niet meer eten. Vervolgens zitten ze de hele dag op een tablet, maar dat lees je niet als je je aanmeldt bij een school. Toen ik merkte dat Fleuri met volle broodtrommels thuiskwam en haar gezondheid eronder begon te lijden, ben ik woest geworden. Een jaar lang negeerde de school mij tot ik met vijf andere ouders samen een gesprek eiste. Ze doen alsof ze luisteren, maar ondertussen doen ze precies waar ze zin in hebben ten koste van de gezondheid van mijn dochter. Je had me moeten zien zitten in dat gesprek, meneer het directeurtje en meneertje van het bestuur konden geen kant op met hun waardeloze antwoorden. Ja, dan ben ik echt een leeuwin als het om mijn kindjes gaat. Ik kan echt niet tegen onrecht, dus ik maak me nogal vaak druk. Daarom willen we ook weg uit de grote stad en leven op ons eigen landgoed in een warm klimaat waar het veel meer gaat om liefde, verbinding, familie, één zijn met de natuur, en gevoed worden door mooie energie.”

Hoe zorg je een moment voor jezelf en wanneer neem je die momenten?

“Dagelijks wel. Ik dwing het een beetje af door bijvoorbeeld mijn haar te gaan föhnen. Ik ben heel verzorgd, bij lange na niet zo precies als vroeger, dus hier even de tijd voor nemen vind ik fijn. De kinderen gaan ondertussen maar even tekenen of iets bouwen. Ik ben altijd open naar Fleuri en Brunello en leg ze uit dat ik even mezelf wat aandacht geef. Zoals zij die aandacht van mij nodig hebben, heb ik de aandacht zelf ook nodig. Ik leer ze dat ik ook maar een mens ben en niet alleen maar hun mama. Ik wil ook dat zij zichzelf goed leren verzorgen en hun moment pakken als ze dat nodig hebben. Brunello roept altijd: ‘Oh mama moooi’ als ik mijn haar heb gedaan en make-up op heb. Fleuri tut lekker mee en wil dan ook vlechtjes en nagellak. Even heerlijk alleen wandelen vind ik ook een fijn moment voor mezelf, net zoals lekker koken of lang in bad gaan.”

“En filmen, fotograferen en editen zijn ook echt ‘mijn’ momenten. Even in een totaal andere wereld duiken, waarin ik mezelf dwing creatief te zijn en altijd weer mijn eigen kunnen opnieuw ontdek.”

Hoe vond je het om samen ouders te worden? Hoe houden jullie je relatie goed?

“Ik kijk Arjen aan en hij antwoordt: ‘Een hele prettige rollercoaster. Het is intens, maar het is vooral heel erg mooi om samen verliefd te zijn op je kinderen. je deelt letterlijk samen nieuwe liefdes. Het gaat een level hoger dan je zelf had kunnen inschatten. Het is ook fijn dat je niet zo alles betrekt op je eigen leven, je kinderen geven je een doel. Je bent er en je doet je best voor je kinderen. Alles heeft daardoor meerwaarde.’

Precies zoals Arjen beschrijft voel ik het ook. Het is zo’n enorme toevoeging in je leven. Onze kinderen zijn echt heel erg makkelijk en beide erg gevoelig. Ze zijn totaal verschillend, maar ze hebben ook een hele fijne rust in zich waardoor de opvoeding niet veel van ons kost. We zijn beiden heel anders in het opvoeden en dat botsts nog wel eens, ik ben heel erg temperamentvol en Arjen behoudt liever de rust en de vrede. Daar zitten de grote lessen in verscholen, maar we komen er altijd wel weer uit en uiteindelijk beslis ik over de kinderen.”

Hoe vind je het om straks moeder van 3 te zijn?

“Oh my god, als je dat zegt denk ik meteen huh drie?! Haha, het is nog even wennen, maar ik kan niet wachten. Vroeger zeiden vriendinnetjes op school altijd al tegen me ‘jij wordt later echt zo’n mama met veel kinderen’. Ik ben dolgelukkig met Fleuri en Brunello, ze verrijken mijn leven in ieder opzicht en mijn leven heeft zoveel waarde gekregen door de rol als moeder. Het gaat me natuurlijk af en het voelt echt als thuiskomen.

Van een naar twee was echt zo’n emotionele schakeling, maar van twee naar drie voelt totaal anders. Ik ben helemaal zen, ik voel geen enkele onzekerheid over hoe dat straks dan zal gaan. We zijn een pack met elkaar en een derde is alleen maar een enorme verrijking van wat we al met elkaar delen. Het is vooral nog heel erg onwerkelijk, voor ons allemaal nog. Fleuri en Brunello kunnen echt niet wachten tot hij of zij er is. Natuurlijk zal het soms ook heel erg pittig, uitputtend en verwarrend zijn met al die taken en al die zorg, maar ik doe niets liever dan dat.”

Welke eigen superpower ontdekte jij door het moederschap?

“Arjen zegt: ‘Jij weet echt de kinderen in hun kracht te zetten. Je maakt Fleuri sterker, terwijl je Brunello juist zijn kracht leert vorm te geven in nuttige fysieke dingen, zoals koken en schoonmaken in plaats van met dingen gooien. Fleuri is introvert, die uit zich moeilijker, maar je leert haar juist goed haar gevoel te uiten en grenzen te stellen. Je neemt ze echt waar als individu, als mens en ziet hun sterke kanten.’

Lief compliment toch, als je man dit zegt? Ik denk ook dat ik mijn talenten benut en Bien durf te zijn en doelen blijf stellen voor mezelf zodat ik ook groei als mens. Jezelf die ruimte en vrijheid geven om dat te doen is ook een soort van power want je moet er harder voor werken om het allemaal gedaan te krijgen. Zoals mijn fotografie, ik vind het geweldig mooi om te fotograferen en documentaires te maken. Het blijft een bijzonder gegeven als ik mijn fotografie terug zie hangen bij restaurant Ferillis op de Beethovenstraat. Maar ook dat ik nog dagelijks een fijn contact heb met Rik Felderhof nadat we samen een documentaire maakte en Arjen tien dagen lang alleen voor Fleuri moest zorgen omdat ik op Bonaire aan het filmen was. Vervolgens heb ik daarna maandenlang alles zelf zitten editen met vaak nog een slapend kind aan mijn borst. Elkaar ondersteunen en blijven aanmoedigen is een superpower, zowel voor jezelf als in een relatie.”

Hoe zag je het moederschap voordat je moeder werd?

“Je hebt natuurlijk maar één referentiekader en dat is je eigen moeder, grote zus of in ieder geval degene die je heeft grootgebracht. Mijn vader zei op een dag tijdens het avondeten dat hij ons ging verlaten en reedt harteloos na het diner de straat uit. Terwijl ik nog achter zijn auto aan rende, pakte mijn zus Fleur mijn arm vast en troostte mij. Ik was destijds vijf jaar, net zo oud als mijn dochter nu is.

Mijn zus is altijd een beschermengel geweest in mijn leven. Letterlijk, sinds ze als een engel in de hemel over ons waakt. Achteraf gezien heeft Fleur een enorme invloed gehad op mijn leven, op wie ik ben, mijn humor, eigenlijk alles. We schelen tien jaar dus zij was ook echt een mama-figuur, die mijn brood vaak smeerde als ik naar school ging. In tegenstelling tot mijn moeder was zij heel precies. Ze deed graag mijn haar mooi en nam daar echt de tijd voor zodat ik niet met een laag staartje naar school ging maar echt een mooi ingevlochten kapsel had. Zij was onbewust een groot voorbeeld voor mij in het verzorgen en het leven. Haar enige en grootste wens was altijd om moeder te worden, waardoor ik eigenlijk minder daarmee bezig was omdat zij dat altijd al zo uitsprak. Maar zoals mijn zus wilde ik wel zijn, zo precies met alles, ze zag er altijd leuk uit, föhnde haar haren altijd mooi en zorgde goed voor mij.

Mijn moeder is kunstenares en is nooit zo stabiel geweest. Dat heeft grote invloed gehad op mijn leven. Mijn vader was daarentegen een geboren narcist, die zich heeft ontpopt tot burgerlijk mannetje waarbij het enkel draait om status en geld en vooral om zichzelf. Twee totaal verschillende werelden, maar wel de grootste lessen uit mijn leven. Die zware rugzak kan ik wel mooi meenemen in het moederschap. Toen mijn zus uit huis ging kwam het aan op mij en mijn moeder en dat was achteraf gezien een ongezonde situatie, het verstikte me. Arjen was een beetje mijn redding om los te komen van mijn ouders en uiteindelijk heb ik dankzij hem mijn eigen normen en waarden gevonden. Geleerd wie ik ben en wil zijn en waar ik voor sta, zonder manipulatie van mijn ouders. Ik wist altijd al dat ik mijn kinderen vrij zou laten, vrij in hun keuzes, vrij in hun gevoel en vrij als mens. Ik claim je niet, ik steun en bescherm je alleen met alle liefde die ik heb. Ik geef je alles, alles wat ik maar kan bieden om je gelukkig te maken.”

Heb je advies of tips voor andere moms?

“De enige tip die iedereen zou moeten inzetten is: geloof in jezelf. Geloof erin dat als jij iets niet prettig vindt, het niet hoeft. Als jij geen kraamweek wil en geen bezoek wil ontvangen, ben je dat tot niemand verplicht. Als jij je kindje niet wil vaccineren dan doe je dat niet, als jij ervoor kiest je kind zelf les te geven dan is dat goed. Als jij het niet prettig vindt dat iemand jouw kindje vasthoudt, dan laat je diegene je kindje niet vasthouden. Luister naar je eigen gevoel. Als jij ervoor kiest fulltime te werken dan is dat goed, als je ervoor kiest fulltime thuis te zijn dan is dat goed. Alles wat je in liefde voor je kind doet, met je gezonde verstand, doe je goed. Vertrouw meer op je innerlijke kracht, je eigen gevoel en leer jezelf aan daar als eerste naar te luisteren.”

Welke leuke of mooie persoonlijke tradities uit je kindertijd wil jij graag doorgeven aan jouw kinderen?

“Met een moeder als kunstenares draaide alles om creativiteit en een vrije geest. Hebben je poppen kleertjes nodig? Dan maak je die zelf maar. Zodoende naaide ik zelf op negenjarige leeftijd jurken voor mijn Barbies van oude sokken. Ik zat op de Vrije School in Almere en later in Oostenrijk waar ik een aantal jaren heb gewoond. Mijn oma komt daar vandaan en het was heel bijzonder daar deels op te groeien en die ervaringen te hebben meegekregen. Misschien dat ik daarom wel zo’n zin heb om te emigreren, want ik heb het al eens meegemaakt. Je bent zo vrij als je eigen geest.

Ik heb die school en alles wat ik daar leerde lief. Van toneelspelen, tot muziekles, van zelf kaarsen maken tot zelfs nachtlampjes knutselen en met Sint Maarten over het vuur springen met iedereen van school. Ik hoop dit voldoende aan mijn kinderen mee te geven, die vrije geest en de prachtige betekenis daarachter. Ik heb spijt dat Fleuri niet op de vrije school terecht is gekomen, maar in Italië maken we dat weer goed met een nieuwe start.

Begin volgend jaar willen we gaan emigreren naar Zuid-Italië. Vorig jaar hebben we drie maanden door Italië gereisd, dat was onze grote eyeopener. Vooral van Fleuri, zij is zo’n ongelofelijk vrij in haar denken en durft alles aan. Iedere dag vraagt ze: wanneer gaan we nou naar Italië verhuizen mam? Een meisje van vijf jaar. Ze is zelf ook zo creatief en leergierig, ze wil zelf ontwerper worden en tegeltjes gaan maken in Italië. Als ik haar hoor praten zie ik echt mezelf terug.”

Tenslotte: wie vind jij inspirerende moeders (of vaders)?

“Zo veel vrouwen zijn inspirerend, ieder weer op een eigen manier. Maar mijn grootste inspiratiebron blijft mijn zus. Ze leeft niet meer, maar zij was en is iedere dag mijn inspiratie. Zij was een beetje mama, mijn mama in haar doen en laten. Zo beschermend, zo lief. In alles neem ik haar mee. En in het moederschap is zij het stemmetje wat mij altijd kracht geeft.”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen