© 2025 // How About Mom
Julia Hompes-Feenstra (1991) is piloot, getrouwd met Robbert en moeder van Flynt (3) en Filippa (2). Pas na de geboorte van haar dochter besefte ze zich hoe ongelukkig ze zich heeft gevoeld na de geboorte van Flynt. ‘Dat had natuurlijk niets met hem te maken, maar alles met mezelf. Ik denk dat ik er nog niet klaar voor was.’ Julia vertelt openhartig over die periode, maar ook over de allermooiste kant van het moederschap en hoe het haar een positiever mens heeft gemaakt.
‘Ha, ja zeker. Wij zijn namelijk super snel gegaan. Na ongeveer een week woonden we samen, twee weken daarna besloten we voor een hondje te gaan en na vier maanden waren we verloofd. Achteraf denk ik wel: ‘Jeetje, wat snel.’ We gingen er vol voor, maar we waren beiden gewoon héél zeker van onze zaak. Het onderwerp kinderen bleef dan ook niet onbesproken, maar we besloten daar niet gelijk voor te gaan.
Uiteindelijk raakte ik vrij snel in verwachting van Flynt. Dat kwam heel onverwachts, omdat ik destijds niet ongesteld werd. Het voelde dan ook heel dubbel: ik was nog niet klaar voor het moederschap, maar wat als dit een wonder is en zwanger worden lastig is voor mij? Hoewel we idealiter nog even wilden wachten met het ouderschap, was het voor ons wel gelijk duidelijk: dit kindje is meer dan welkom.
Ik ben er niet per se trots op dat ik dit vertel, maar ik wil wel eerlijk zeggen dat ik zwanger zijn niet zo leuk vind. Beide keren niet eigenlijk. Het zat me gewoon allemaal een beetje in de weg haha. Dat hele hormonale en al die emoties die daarbij komen kijken, vond ik gewoon echt pittig. Ik zeg weleens gekscherend dat een zwangerschap eigenlijk gewoon voelt als negen maanden lang ongesteld. Je begrijpt: ik kon niet wachten tot het voorbij was en ik een kindje in m’n armen had.
Zeker wil ik daar wat over vertellen, omdat ik me destijds eenzaam heb gevoeld omdat ik dacht dat ik de enige was met die gevoelens. Nou moet ik zeggen dat het besef dat ik me toen zo slecht voelde, pas kwam na de geboorte van Filippa. Toen dacht ik: ‘Wow, het kan dus ook anders. Je kan echt gelijk op een roze wolk zitten en knetterverliefd zijn op je kind.’ Bij Flynt had ik die gevoelens niet. Ik vond hem lief en schattig, maar die vlinders in m’n buik voelde ik niet. Hoe dat komt, weet ik niet zo goed.
Voor dat gevoel heb ik me heel erg geschaamd. Als kersverse moeder hoor je op die roze wolk te zitten, maar waarom ik niet? Het zorgde ervoor dat ik ook aan mezelf ging twijfelen: ben ik wel een goede moeder? Toen Flynt ongeveer acht maanden was, overspoelde het gevoel van liefde voor hem ineens en besefte ik me dat alles goed was.
Ik denk deels omdat ik me niet zo bewust was van hoe slecht ik me eigenlijk voelde en deels omdat ik me schaamde. Achteraf gezien vind ik dat heel zonde: het was zo fijn geweest voor mezelf om met iemand erover te praten. Dan zou ik toen al hebben geweten dat het niet gek is dat ik die verliefde gevoelens niet had, dat ik niet de enige was en dat de liefde vanzelf wel zou komen.
Die tijd voelde trouwens ook wel een beetje als een waas ofzo, waardoor het allemaal een beetje aan me voorbij ging. Ik was vooral druk met moederen, dus aan m’n eigen gevoelens kwam ik ook niet echt toe. Daarbij komt ook dat de zwangerschap – en dus ook het moederschap – onverwachts kwam, waardoor ik me amper kon voorbereiden. En eerlijk is eerlijk: in hoeverre kun je van tevoren al weten wat het inhoud?
‘Gooische moeder’ Leslie Keijzer over postnatale depressie: ‘Ik heb er lange tijd niet aan willen toegeven’
Echt stukken minder heftig dan van geen naar één. Dat heeft natuurlijk ook te maken dat ik me die eerste periode met Flynt dus niet goed heb gevoeld. Dus die overgang van een naar twee heb ik niet als heel intens ervaren. Ja, tuurlijk is het met vlagen zwaar. Twee kleine kindjes opvoeden vraagt nou eenmaal om veel zorgen, maar dat hoort erbij.
Wat ik wel een beetje had geromantiseerd was het idee dat het zo leuk voor Flynt zou zijn om een broertje of zusje te krijgen. Mijn kinderen kunnen elkaar soms enorm de tent uit vechten, maar gelukkig ook heel gezellig met elkaar samen spelen. En daarnaast: als er iets is wat ik van het moederschap heb geleerd, is dat het altijd goedkomt.
Hoewel ik het moederschap echt niet altijd makkelijk vind, heeft het me wel een stuk positiever gemaakt. Waar ik vroeger best wel negatief naar dingen kon kijken, pak ik nu alles positief op. Dat heeft er denk ik ook wel te maken dat met de komst van een kindje heel veel dingen er niet meer toe doen. De gezondheid van je eigen kind en zijn of haar geluk, dat is het allerbelangrijkste.
Verder ben ik echt een softie geworden. Voordat ik moeder werd, had ik het plan om piloot te worden en de hele wereld over te vliegen. Daar moet ik nu écht niet aan denken, want hoe kan ik in godsnaam zo lang weg bij m’n kinderen? Een paar uur vind ik echt al voldoende. Daarom ben ik nu ook m’n brevet voor helikopter-piloot aan het halen. Dat zijn korte vluchten waardoor ik in de avond gewoon weer heerlijk thuis kan zijn.
Pfoe, dat vind ik lastig. Die intense liefde die ik voor m’n twee kinderen voel, overvalt me wel regelmatig. Dat je zó verliefd kan zijn op zo’n klein wezen is toch bizar? Ik ben al trots als ze een harde poepluier hebben haha. Verder had ik nooit zo’n voorstelling van hoe een leven als moeder zou zijn. Zeker omdat het lange tijd als een ver-van-mij-bed-show voelde. Ik was niet het type dat al van jongs af aan droomde van het moederschap.
Daarnaast vind ik het heel leuk dat veel clichés gelden, ook voor mij. Ze kloppen gewoon allemaal en dat is zo grappig. Dat je blij bent als je kinderen naar bed gaan en je ze na twee uur alweer hartstikke mist. Het is gewoon echt waar.
Vooral hoop ik dat vrouwen die een kinderwens hebben daarvoor gaan als zij dat willen. We kunnen best een druk vanuit buitenaf voelen dat we op een bepaalde leeftijd echt aan kinderen moeten beginnen, maar uiteindelijk is wat jij zelf wilt het belangrijkste.
Dat ik niet lekker in mijn vel zat, heeft er in die eerste periode met Flynt wel voor gezorgd dat ik er niet optimaal van kon genieten. En daarbij wil ik wel de kanttekening plaatsen: een zwangerschap is niet te plannen, dus ik begrijp dat wij als vrouwen niet van de een of andere dag kunnen zeggen: ‘Nu wil ik een kind.’ Als laatste tip… vertrouw altijd op je moederinstinct.’
Foto credits: Nadia Piddubna
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2025 // How About Mom