Nina Pierson voor How About Mom
01/10/2021

Momtalk: Nina

Nina Pierson (’85) is de moeder van Ella (’16), Bodi (’18) en Jack (’21). Ze is mede-oprichter van saladebars SLA, online platform Bedrock en auteur van het boek Mama’en.

Hoe kijk jij terug op jouw kraamtijd?

Mijn eerste en tweede kraamtijd zijn een wereld van verschil. De eerste keer heb ik letterlijk een paar bekkenbodemspieroefeningen gedaan en kwam op de tweede dag de hele familie van mijn man Jop over de vloer omdat het zijn verjaardag was. De bevalling was voorspoedig verlopen, ik voelde me goed,
dus ik had het idee dat het allemaal niet zo’n kwaad kon. Daar heb ik me erg in vergist. Ik was na afloop totaal uitgeteld en dat heeft nog wekenlang geduurd. Ook had ik bekkenklachten die maar niet overgingen.

Bij Bo ging de bevalling nog vlotter, maar heb ik het in de kraamperiode heel anders aangepakt. De focus lag op rust en warmte. Warme kleding, een extra dekentje op bed, mijn buik insmeren met warme sesamolie, voedende en warme maaltijden. Goede voeding speelt zo’n belangrijke rol in je herstel. In andere culturen is daar veel meer aandacht voor. Ik heb mensen in mijn omgeving gevraagd om in plaats van een kraamcadeau een warme maaltijd mee te nemen. Ik ben ook langer binnengebleven, bijna drie weken zijn we alleen in huis geweest en hebben we weinig bezoek ontvangen, behalve mijn twee beste vriendinnen en wat familie. Ik genoot ervan om in die bubbel te blijven, van de bonding met de nieuwe baby, en Ella rustig te laten wennen aan haar zusje. Goede oppas en ondersteuning thuis maakten het mogelijk om die rust voor mezelf te bewaren.

Tijdens mijn tweede kraamtijd was ik al bezig met mijn boek, dus heb ik ook veel geëxperimenteerd met postpartumzorg en –postpartum behandelingen. Ik heb meerdere massages gehad, een helend stoombad – onder begeleiding van postpartumbehandelaar Layla Cremer – en m’n buik regelmatig ingebonden met een meterslange doek. Ik merkte dat die buikbinding naast lichamelijke support ook echt emotionele steun bood.

Mijn derde kraamperiode wil ik op dezelfde manier aanpakken. Al die postpartumzorg voelt misschien als veel, maar dat is omdat we van niets komen. Zorg voor nieuwe moeders moet verschuiven van luxe naar noodzaak. Er is geen moment in je leven waarin zelfzorg een betere investering is dan in je kraamtijd. Daar ga je de vruchten nog lang van plukken.

Hoe heeft het moederschap jou veranderd?

Een handlezer voorspelde acht jaar geleden dat mijn leven pas echt zou beginnen zodra ik kinderen zou krijgen. Ik woonde destijds nog in een studentenhuis en studeerde communicatiewetenschap, maar haar boodschap resoneerde. Toen ik eenmaal moeder werd, voelde ik inderdaad dat alles op z’n plek viel. Als ik kijk naar mezelf nu dan voel ik me completer en rijker. Een soort Nina+. Moeder worden legt ook dingen bloot, het plaatst een vergrootglas op je zwakke plekken. Er wordt veel van je gevraagd, je geduld wordt op de proef gesteld. Ik heb fouten gemaakt in het moederschap en zal dat ook blijven doen. Het is een leerproces.

Hoe heb jij je als moeder ontwikkeld?

Het mooie is dat je bij een tweede, derde of vierde kindje opnieuw de kans krijgt om geleerde lessen in de praktijk te brengen en dingen anders aan te pakken. Voeding is daar een goed voorbeeld van. Ik weet veel van voeding, maar dat is ook een valkuil. Bij Ella was ik er zó mee bezig dat ze gezond zou eten. Ik kon erg teleurgesteld zijn als ze mijn zorgvuldig bereide maaltijd in één beweging van de tafel duwde. Ik heb van alles geprobeerd om haar te laten eten, met weinig effect. Sterker nog: Ella was een erg moeilijke eter en ik heb het idee dat ik dat aan mezelf te wijten had. Kinderen voelen alles haarfijn aan, dus ook als het eten iets is waar ze invloed op kunnen uitoefenen. Sinds ik het meer loslaat merk ik dat ze dus ook een betere eter wordt.

Schermtijd, ook zoiets. Ella wilden we zo min mogelijk tv laten kijken, maar die is daar nu lichtelijk door geobsedeerd. Bo kijkt al vanaf zes maanden met Ella mee, maar het interesseert haar (nog) weinig. We hebben nu de regel dat de televisie alleen in het weekend aan mag. Als ik even wat uitgebreider wil koken, zet ik doordeweeks ook wel eens een filmpje aan.

Wat voor moeder ben jij?

Ik ben geen strenge moeder. Er gelden zeker regels bij ons in huis, maar ik laat mijn kinderen ook vrij. Vaak gaat dat goed, maar soms mag ik wel wat meer op mijn strepen staan. Mensen denken vaak  dat ik te lief ben, maar dat idee heb ik niet. Misschien dat bij andere moeders de grens eerder is bereikt, ik zing vaak nog wel een vijfde slaapliedje of lees nog een extra boekje voor. Maar uiteindelijk is het bij mij ook klaar als Ella voor de vierde keer haar bed
uitkomt.

Hoe ervaar jij de combinatie van werk en moederschap?

Hoewel ik het nooit anders heb gedaan, denk ik dat ik een betere moeder ben omdat ik werk. In het begin heb ik er wel over getwijfeld of ik niet fulltime voor het moederschap moest gaan. Maar na de geboorte van Bo kwamen mijn boek en podcast, Mama’en, en heb ik mijn roeping gevonden.

Moeder worden heeft me gevormd in mijn carrière en de weg die ik op ben gegaan. Het is dat mijn passie zo groot is, want voor minder zou ik de tijd met mijn dochters niet willen missen.

Hoe ervaarde jij het om samen ouders te worden?

Jop en ik waren al acht jaar samen voordat Ella werd geboren. Ik ben blij met het leven dat we samen hebben gehad voordat we ouders werden. Het zorgt voor een stevig fundament. Als het even wat moeizamer gaat, weten we allebei dat het vanzelf weer overgaat. Je kent elkaar door en door. Ouderschap brengt nieuwe uitdagingen met zich mee. Onder de dagelijkse druk van een kind dat al tien maanden niet doorslaapt kun je ’s nachts soms niet anders dan je frustratie en vermoeidheid op de ander afreageren. Toen hebben we een schema gemaakt, waarbij we om de beurt de nachtdienst
hadden. Dat werkte goed voor ons en bracht de harmonie weer terug. Als Jop het wat rustiger zou hebben met werk dan zouden we ook een nog betere verdeling in het huishouden kunnen hebben. Dat willen we allebei graag en is ook beter voor onze relatie.

Welke tip zou je aan andere (aanstaande) moeders geven?

Perfecte moeders bestaan niet. Sterker nog, als imperfecte moeder laat je aan je kinderen zien dat fouten maken menselijk is. Het gaat er eerder om hoe je met je fouten omgaat. Dan heb ik het over fouten als je geduld verliezen, te boos worden of te veel op onze telefoons zitten als je kind om je aandacht vraagt. Maak bespreekbaar waarom je zo reageerde en bied je excuses aan als dat nodig is. Je mag je daarin kwetsbaar opstellen naar je kinderen toe, dan zul je zien dat het juist voor meer verbinding zorgt tussen jullie. Jouw kindje heeft je tegen die tijd ongetwijfeld allang vergeven, het helpt daarin ook om jezelf te vergeven.

Dit interview verscheen eerder in de eerste editie van How About Mom: het eerlijke moeder-boek.

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen