Blog: de grootste transformatie van je leven

Moniek is de moeder van twee zoons, Naud (2019) en Twan (2021). Ze heeft fibromyalgie en dat zorgt voor de nodige struggles in haar dagelijkse leven. Ze schrijft over de uitdagingen die op haar pad komen en de ups & downs van het moederschap.

‘De transformatie van vrouw naar moeder gaat in stappen. Negen maanden lang voel je alles aan je lijf veranderen, ben je een nieuw leven aan het creëren en fantaseer je misschien wel al over je leven als moeder.’

‘Je bereidt jezelf voor op de bevalling en bent benieuwd naar dat minimensje in je buik. De persoonlijkheid, het geluid, de geur, de aanraking en vasthouden van jouw kleine baby. In die 9 maanden ga je nadenken en fantaseren over hoe het zou zijn als moeder, hoe de bevalling gaat zijn enzovoort. Je bereidt je enigszins voor, maar zoals we allemaal wel weten, loopt heel veel toch niet volgens plan.’

‘Moeder natuur bepaalt het zelf: de baby geeft aan wanneer hij of zij er klaar voor is en je lichaam bepaalt wanneer de bevalling begint. Jij gaat hier als moeder in mee en samen groei je naar dit moment toe. De bevalling doe je samen, het is een samenwerking tussen jou en je kindje.’

Je bent zoveel meer mama

‘Dan is de kleine geboren en gaat het leven met een baby en als gezin beginnen. Niet meer in jouw buik, maar dan als mensje van deze wereld. Maar niet alleen voor de kleine is het nieuw en anders, voor jou als moeder ook. Iedere moeder doorgaat deze transformatie. Er verandert bij iedereen wel iets, of dat nu zichtbaar is aan de buitenkant of niet.’

‘Moeder worden is een mega transformatie in korte tijd en dat doet een hoop, zowel lichamelijk als mentaal. Het kost tijd om die nieuwe realiteit te omarmen. Bij de een duurt dat langer dan bij de ander. Natuurlijk mag je ook wel verlangen naar jouw oude lijf, jouw leven vóór een baby, dat is helemaal niet gek, maar omarm ook jouw postpartum lijf als moeder zijnde. Je mag onwijs trots op jezelf zijn.’

Neem de tijd die nodig is voor jouw herstel

‘In deze maatschappij wordt heel erg gekeken naar hoe snel de moeder weer alles op de rit heeft qua lijf, geest, huishouden en werk. Want het leven gaat als een sneltrein door en als moeder kun je daarmee flink worden geconfronteerd. Het begint vaak al in de kraamperiode. Men is er meteen op gericht of de moeder weer snel de buik kwijt is en van alles in huis doet en het ritme weer oppakt van daarvoor.’

‘Als je snel je buik verliest zijn er opmerkingen die bijna als beschuldiging overkomen “nou, jij hebt je figuur ook weer snel terug hé”, “wees blij dat je buik snel weg is, andere moeders zouden jaloers zijn op jouw figuur”. Maar heb je een buik of striae, komen er weer opmerkingen als: “moet jij niet eens gaan beginnen met sporten, de zwangerschapskilos kwijtraken”, “goh, je hebt wel wat kilo’s overgehouden, heb je veel last gehad van vreetbuien tijdens de zwangerschap?”.

‘Dit zijn een paar van die opmerkingen die soms voorbij komen. Waarom, vraag je je af. Wat heeft het voor zin om dit te zeggen? Wat wil de ander hiermee bereiken? Het enige wat je hiermee bereikt, is dat je een moeder onzeker maakt. Haar aan het twijfelen brengt in een periode die al zo nieuw en onzeker is.’

Mama’s, steun elkaar 

‘Ook wij vrouwen en moeders onder elkaar kunnen er wat van en dat is eigenlijk zo jammer. Want waarom zou een moeder die misschien haar figuur meteen terug heeft, niks mogen zeggen over haar onzekerheid en over haar transformatie, terwijl een mama met striae en een buikje dat wel mag? Niet alle veranderingen die vrouwen ondergaan zijn zichtbaar aan de buitenkant: ook intern kan er een hoop veranderen. Dat wat niet zichtbaar is, maar wel veel invloed heeft.’

Alle zichtbare en onzichtbare veranderingen

‘Sommige moeders hebben last van blijvende incontinentie, baarmoederverzakking, een litteken dat pijnlijk is, pijn aan de schaamlippen, andere stand van de bekken waardoor oude kleding toch niet goed zit, andere maat taille, lichamelijke pijn gekregen na het krijgen van kinderen, trauma van bevalling of zwangerschap, postnatale depressie, noem het maar op. Bij iedereen is het weer anders. De een geniet volop van het moederschap, heeft helemaal nergens last van en bloeit helemaal op als moeder en de ander moet er enorm aan wennen. Maar we hebben allemaal één ding gemeen: we hebben een transformatie ondergaan van vrouw naar moeder. En dat doet met iedereen wel iets, positief of niet.’

Moederschap

‘De een vindt het moeder zijn fantastisch, de ander is onzeker en dat is oké. Het gaat erom dat we elkaar de ruimte en tijd gunnen om dat een plekje te geven. Dat we de ruimte ook krijgen om erover te praten. En kunnen we er als moeders gewoon niet voor elkaar zijn, zonder al die vooroordelen? Luister naar elkaar, help elkaar bij het ondergaan van die transformatie en heb oog voor elkaar.’

Omarm jezelf, lieve mama 

‘Ik zou willen afsluiten met de oproep om je nieuwe lichaam – met misschien een buikje, ronde vormen, striae – te omarmen. En om breder te kijken naar de nieuwe situatie, jouw nieuwe ik, het moederschap, je lijf na de bevalling, de interne veranderingen, de nieuwe ontwikkelingen. Kun je accepteren wat er is en anders is? Die prachtige en krachtige vrouw, een vrouw die een kind of al meerdere kinderen op deze wereld heeft gezet. Omarm jezelf, geef jezelf liefde.

Je bent het zo waard met alles wat je hebt, hoe je er ook uitziet en wat je ook voelt.

Meer lezen?
Teleurgesteld in het geslacht: “Ik heb twee zoons, maar had graag een meisje gewild”
Blog: zou thuisblijfmoeder iets voor mij zijn?